Pardon, mag het een onsje minder zijn?
Waarom schrijven kranten nog zoveel artikelen?
Het publiek moet in het middelpunt van de journalistiek komen te staan. In De Nieuwe Lezer leg ik uit hoe iedereen op een redactie hier aan bij kan dragen.
Vragen, opmerkingen of aanvullingen? Stuur mij een mailtje op sophie.vanoostvoorn@gmail.com.
Hoeveel krantenartikelen lees je gemiddeld per week? Een stuk of tien à vijftien? Of misschien is een betere vraag: hoeveel artikelen lees je niet? Ik heb zelf echt geen idee. Maar ik denk wel dat ik meer lees dan de gemiddelde krantenlezer. En dan kom ik nog niet eens aan een fractie van wat één krant iedere week publiceert. Maar waarom publiceren kranten dan iedere week zo achterlijk veel artikelen?
The Guardian schroefde het aantal artikelen dat ze per dag schreven terug met eenderde. De artikelen die voor zowel de redactie, de lezers en adverteerders geen waarde hadden, werden geschrapt. Vervolgens werd de homepage aangepast om de overgebleven artikelen langer en beter in de schijnwerpers te zetten. Daarop nam het aantal bezoekers toe.
Meer over waarom redacties minder zouden moeten schrijven lees je verderop in deze nieuwsbrief. Maar eerst: hoe kunnen we het huidige aanbod verbeteren? Je raadt het nooit 🤓.
✂️ Do it yourself: Een lezersoproep doen zoals de besten het doen
De laatste weken heb ik veel geschreven hoe je oproepen doet aan lezers om ze te vragen om informatie. In dit artikel van Nieman Lab deelt de expert van publiekgedreven journalistiek manieren waarop zij oproepen aan lezers doen.
De oproepen op hun website zijn heel duidelijk. In de kop staat heel duidelijk naar wie ze opzoek zijn en dat ze met hen willen praten, zoals de oproep over het coronavirus: We Want to Talk to People Working or Living on the Front Lines of Coronavirus. Help Us Report. Duidelijker wordt het niet. In de tekst staat:
De aanleiding van de oproep, waarom ze hier nu verslag over gaan doen
Welke vragen ze hebben en welke informatie ze nodig hebben
Dat ze ook opzoek zijn naar experts
Welke verhalen ze al over het onderwerp hebben geschreven
Wie de verslaggeving doet
Daaronder staat een uitgebreid formulier met multiple choice vragen, maar dat lijkt te verschillen per oproep. Bij een andere oproep over de zorgverzekeringen in de VS staan veel meer open vragen. Als de mensen van zich laten horen, wordt de informatie geordend door een van de redacteuren en dan doorgestuurd naar de verslaggevers die verslag doen.
Ook interessant: ze gebruiken ook evergreen call outs. Die hebben geen deadline en zijn bedoeld als het startpunt van een onderzoek, omdat ze bijvoorbeeld een tip kregen en er meer over willen weten. Zo hebben ze al een hele tijd een oproep open staan voor mensen die bij de Amerikaanse overheid werken. Ben benieuwd wat daar uit komt…
Meer over lezersoproepen lees je in deze nieuwsbrief over de Open Redactie van de Volkskrant en in deze nieuwsbrief over hoe de de vraag van lezers in kaart brengt.
📌 Nice to know: Kill your darlings
Hoe beslis je welk artikel geschrapt wordt en welke niet? In dit onderzoek legt Thomas Bakdael* uit hoe onder meer de redactie van Vogue te werk ging. Het idee is om de waarde van de artikelen te bepalen voor lezers, redactie en adverteerders.
Voor print is volume een waarde: een lekkere dikke krant op zaterdag met het liefst een magazine erbij en ook doordeweeks moet de krant nog wel een lekkere body hebben. Maar wat schieten we daarmee op? Het duurt nog maar even voordat kranten meer geld kosten dan ze opleveren, maar daar wordt nog weinig op geanticipeerd. Redacties blijven maar bulken artikelen maken, waarvan maar een fractie gelezen wordt.
Ik denk dat de belangrijkste afwegingen moeten zijn: past wat we doen bij ons en tot in hoeverre verhoudt het zich wie we willen zijn en wat we willen uitstralen én worden lezers daar blij van?
* Om het onderzoek te kunnen lezen, moet je je mailadres achterlaten. Ik ben al zo gek geweest, dus mocht je het willen lezen, kan ik het naar je mailen.
📣 Food for thought: Mag het een onsje minder zijn?
Het lijkt me een bijna onmogelijke opgave om rubrieken, artikelen en complete dossiers van hardwerkende collega’s te schrappen. Maar wat centraal zou moeten staan, is de informatievoorziening van de lezers. En we hebben genoeg informatie, heus.
Onze taak is orde scheppen in de chaos online. En is de beste manier dat te doen door nog meer informatie te verstrekken? Ja, we moeten de lezers uitleggen hoe het nu precies zit met het coronavirus, maar al die reportages vanaf het Museumplein, treinstations, de kroeg, het schoolplein en het ziekenhuis, moeten die nou echt?
Het probleem is hier dat we niet weten wat de lezers van ons willen. Alleen maar vragen aan de lezers wat ze weten, is helaas niet genoeg. We moeten zowel informatie als de vragen van de lezers centraal stellen. En een onsje minder mag wel.
Meer over hoe redacties achterhalen wat hun lezers lezen, lees je in de Nice to know van deze nieuwsbrief en meer over goede vragen stellen, lees je hier.
🙏🏻 Practice what you preach
De tool waar ik vorige week over schreef, gebruiken we bij NRC niet alleen om ervaringen en kennis van lezers te verzamelen. In het (ENORME) vragenstuk over corona mogen lezers hun vragen stellen over het virus. En dat deden ze de afgelopen weken. Per dag kwamen er tientallen vragen binnen. Niet allemaal even bruikbaar natuurlijk, maar ook hele slimme vragen die in het stuk zijn meegenomen.
De afgelopen week kreeg ik zelfs tips voor het vragenstuk binnen: dat we de grafieken die in het liveblog stonden ook niet zouden misstaan in het vragenstuk. En er komen ook complimenten binnen. Zo zie je maar weer, als je de deur openzet voor lezers komen er allerlei leuke dingen binnen.
Mijn deur staat altijd open voor jullie. En ik wilde jullie nog es vragen om deze nieuwsbrief door te sturen naar collega’s, vrienden, zakenrelaties of andere mensen die dit leuk zouden vinden, want was weer best tevreden met deze editie. Tot de volgende!
⭐️ Vorige edities van De Nieuwe Lezer
⚡️ Open deze nieuwsbrief nu, want iedereen doet het