We moeten het nu al over de verkiezingen hebben
Noem je Baudet nu wel of niet een racist?
Het publiek moet in het middelpunt van de journalistiek komen te staan. In De Nieuwe Lezer leg ik uit hoe iedereen op een redactie hier aan bij kan dragen.
Vragen, opmerkingen of aanvullingen? Stuur mij een mailtje op sophie.vanoostvoorn@gmail.com.
Ik ga het vandaag over verkiezingen hebben. Je zou kunnen denken: joh Sophie, is dat niet een beetje aan de vroege kant? Misschien wel, maar volgens mij kun je niet vroeg genoeg beginnen met nadenken over hoe we ervoor kunnen zorgen dat de lezers straks welingelicht een vakje rood kleuren.
Ik las afgelopen week een nieuw onderzoek van Reuters over het mediagebruik van de Britten voorafgaand en tijdens de laatste verkiezingen in december. In het kader van mijn/ons goede voornemen (was het zelf ook al haast weer vergeten, je leest het hier) voor 2020 wilde ik jullie even wijzen op deze grafiek.
Slechts 13 procent van de ondervraagden geeft aan dat de informatie op nieuwswebsites hen heeft geholpen een onderwerp beter te begrijpen en nog minder zegt dat de informatie hen hielp om te beslissen voor wie ze moesten stemmen.
Mij lijkt nou een goed idee als redacties zich voor de komende verkiezingen helemaal gaan richten op welke informatie de lezers nódig hebben om een goede keuze te maken in het stemhokje. Gebaseerd op keiharde informatie en niet op een soort vaag onderbuik gevoel.
Ook las ik dat Britten tussen de 35 en 65 gemiddeld 22 minuten per week doorbrachten op een nieuwswebsite gedurende de campagne en de verkiezingen; jonge Britten tussen de 18 en de 34 jaar slechts 8 minuten per week. Bovendien was dit gemiddeld maar 3 procent van de tijd die ze online doorbrachten. Dus stel dat een van deze Britten een uurtje zat de surfen, dan zat ‘ie 1 minuut en 48 seconden op een nieuwswebsite. En dat tijdens de verkiezingen!
Dus hoe kunnen wij dat beter gaan doen?
✂️ Do it yourself: Hoe breng je de vraag van je lezers in kaart?
Goed, ik heb natuurlijk geen keiharde garanties dat lezers uren per dag op je website zullen doorbrengen als je hun vragen beter beantwoord (hoewel, bij de Volkskrant was dat wel het geval), maar we kunnen in ieder geval proberen om de stemmers betere informatie te geven.
Jay Rosen (professor aan NYU, onderzoeker bij The Membership Puzzle Project, inspirator van De/The Correspondent, u kent ‘m wel) heeft daar iets op verzonnen: the citizens agenda (gelukkig vindt hij vindt zelf ook dat het wat dorky klinkt). Om de vraag van je lezers goed in beeld je krijgen, moet je deze stappen ondernemen.
Identificeer de mensen die je probeert te informeren: jouw publiek.
Stel ze de volgende vraag: wat wil je dat de politici bespreken als ze strijden om stemmen?
Herhaal stap 2. Blijf het ze vragen, herformuleer de vraag en vraag het ze nog een keer.
Maak een agenda of prioriteitenlijst op basis van de informatie en vragen die je binnen hebt gekregen. En publiceer die. Hier vind je een voorbeeld.
Test de agenda op de mensen voor wie je die maakte en vraag: dit is wat we gehoord hebben. Klopt dat?
Door op deze manier een plannetje te maken voor de verkiezingen betrek je de lezers bij je verslaggeving, ben je als redactie transparant over hoe je verslag doet van de campagne en misschien kun je de lezers beter geïnformeerd het stemhokje in helpen.
📌 Nice to know: Buzzfeed gaat nog een stapje verder
Buzzfeed gaat nog een stap verder in het betrekken van het publiek bij hun verkiezingsjournalistiek: ze nodigen het publiek uit zelf de content te maken. In de aanloop naar de verkiezingen willen ze drie tieners rekruteren om video’s te gaan maken voor TikTok en Instagram samen met het team dat verslag doet van de campagnes en de verkiezingen.
Het is de bedoeling dat de tieners gaan werken vanuit swing states of juist de plekken die anders over het hoofd worden gezien. De video’s moeten niet te jolig worden, ook de jongeren zullen moeten voldoen aan journalistieke standaarden. Waar andere media juist met een dad joke-achtige houding TikTok bestormen, zet Buzzfeed juist jongeren neer op het platform.
📣 Food for thought: Noem je een politicus een racist?
Met de verkiezingen op komst, lijkt het me ook een goed moment om even stil te staan bij hoe we om moeten gaan met uitingen van populistische partijen als Forum voor Democratie en de PVV. (Disclaimer: ik gruwel van die types. Echt, als ik Baudet al hoor of zie, lopen de rillingen over m’n rug.)
Hoe doe je verslag van partijen die een loopje nemen met de waarheid of extreme uitspraken doen over bevolkingsgroepen? Noem je Baudet een racist? Of zijn uitspraken racistisch zijn? Schrijf je dat hij discrimineert of laat je de woorden voor hem spreken?
In The Daily van vorige week vrijdag blikte excutive editor Dean Baquet terug op de verkiezingen van 2016 en op hoe de krant de afgelopen vier jaar verslag heeft gedaan over Trump. Hij vertelde onder meer over de discussie op de redactie afgelopen zomer: verschillende redacteuren wilden dat de krant zich zou uitspreken tegen het racisme van Trump. Maar Baquet hield voet bij stuk.
“I think about the person who picks up his paper in the morning and just wants to know what happened. I do think we have an obligation to that person. And I do fear we’re sort of pretending that we don’t have that obligation.”
Verschillende mensen bekritiseerden de kranten dat ze Baudets uitspraak van afgelopen week niet bestempelde als racisme, sommigen deden dat uiteindelijk wel in hun commentaar. En dat is volgens mij de juiste oplossing: ik denk dat het media zich wel moeten uitspreken tegen dit soort praktijken maar niet in de verslaggeving waar mensen gewoon moeten lezen wat er gebeurd is, niet wat de redactie denkt of vindt wat er gebeurd is.
🙏🏻 Practice what you preach
Zo, kunnen jullie hier iets mee? Heb je nog vragen? Een uitgesproken mening over de nieuwe vormgeving? Schroom dan niet me een mailtje te sturen!