🚨 De Grote Push-Notificatie Special
Zo schrijf je een notificatie en wat gebruikers vinden van al dat gepush
Het publiek moet in het middelpunt van de journalistiek komen te staan. In De Nieuwe Lezer leg ik uit hoe iedereen op een redactie hier aan bij kan dragen.
Vragen, opmerkingen of aanvullingen? Stuur mij een mailtje op sophie.vanoostvoorn@gmail.com.
Na het doorslaande succes van de Grote Podcast Special kondigde ik aan om vaker specials te maken, want ik vind het leuk om te doen. En vandaag is het thema je raadt het al, push-notificaties! Waarom dan dit onderwerp?
Een paar weken terug tipte lezer Joey de Gruyl mij over een filmpje van John Oliver over push alerts en bovendien heeft de app van NRC sinds kort ook deze functie, dus een goed moment om er even in te duiken.
In dit filmpje nam Oliver met zijn gebruikelijke verontwaardiging een aantal gekke push alerts door. Om redacties een handje te helpen, stelt hij twee voorwaarden aan push-notificaties: is het iets wat ik anders zou moeten doen en is het iets wat ik nu zou moeten weten?
Op zich geen gekke voorwaarden voor iets waarmee je de dag van je lezers onderbreekt. Maar uit onderzoek van Columbia Journalism Review is juist gebleken dat notificaties van nieuwsapps steeds rijker worden: meer context en zelfs soms een plaatje. Maar wat vindt de gemiddelde Nederlander nu eigenlijk van dat gepush? En hoe meet je het succes van notificaties? Daarover heel veel meer in deze nieuwsbrief.
✂️ Do it yourself: Zo schrijf je het perfecte tekstje voor een notificatie
En dan hebben we het nu eventjes over de breaking news-notificatie: wanneer stuur je een bericht naar je lezers? Bij The Chicago Tribune hebben ze daar iets op gevonden: the dinner conversation test. Die werkt als volgt: zou een gemiddelde lezer, die uiteten is met zijn vrienden, de informatie die hij of zij binnenkrijgt via de notificatie delen? Ja? PUSHEN! Nee? Stuur maar een tweetje.
Het onderzoek van CJR staat bol van tips om notificaties beter te maken. Deze twee tips vind ik het leukste:
Schrijf de notificatie op een losse toon: veel uitgevers gaven aan dat ze de toon van het tekstje steeds menselijker maken. Ze worden hierdoor ook langer, maar zo kun je in de notificatie al wat meer toon en karakter toevoegen. Bovendien werden ze bij The Chicago Tribune vaker geopend, zo bleek uit A/B-testen.
Stop een quote in de notificatie: The New York Times leerde dit door tests op sociale media: door in het begeleidende tekstje de focus te leggen op de menselijke kant van het verhaal klikten meer mensen op de link. Dit voerden ze door in het push-notificatie beleid. En bonus: door in het tekstje al duidelijk te maken dat er een verslaggever ter plaatse is bij een nieuwsgebeurtenis, schoten de kliks ook omhoog.
Zo zie je hier maar weer, lezers merken graag dat er mensen achter of in het verhaal zitten.
📌 Nice to know: Openingsratio zegt ook weer niet alles
Maar hoe weet je nou of wat je doet ook werkt? Het meten van het succes van push-notificaties is ingewikkelder dan het lijkt. Bij een nieuwsbrief of een postje op sociale media kijk je naar de openingsratio of hoe vaak het gedeeld is, maar zoals in dit artikel van Nieman Lab staat: de waarde van push-notificaties gaat verder dan de openingsratio.
Want als je, zoals hierboven beschreven, meer informatie stopt in het tekstje kan de notificatie op zich al van waarde zijn voor de lezer. Als de lezer gillend gek wordt van de notificaties dan zet hij of zij ze wel uit. Daarom zouden redacties zich niet blind moeten staren op de openingsratio van een push-notificatie, maar net zo goed moeten kijken naar hoeveel mensen gebruik maken van de functie, hoe lang en hoe vaak ze instellingen veranderen.
📣 Food for thought: Zo denkt de gebruiker over notificaties
Eerst even wat cijfers (uit het Digital News Report van Reuters uit 2018):
15 procent van de Nederlanders krijgt notificaties op zijn telefoon.
65 procent vindt het aantal notificaties dat ze krijgen precies goed, 21 procent te veel, 10 te weinig.
Van de niet gebruikers is 18 procent bang dat ze er te veel zullen krijgen wanneer ze de functie gebruiken.
Wat kunnen we hier van leren? Ten eerste denk ik dat de lezers die push-notificaties aan hebben staan waarschijnlijk je grootste fans zijn. Ik bedoel: je mag ze altijd onderbreken bij wat ze aan het doen zijn met een artikel. En als ik kijk naar de push-notificaties die ik zelf heb aan staan: dat zijn alleen die van The New York Times (voor internationaal nieuws) en NRC. Voor een nieuwsidioot als ik is dat best weinig.
Daarnaast is het levensbelang voor je notificaties dat het glashelder is waar mensen zich voor inschrijven: hoe vaak krijgen ze een melding krijgen, van hoe laat tot hoe laat, waar moet een breaking news-push aan voldoen? En ja, voor je oudere lezers: hoe werkt dat nou eigenlijk helemaal zo’n notificatie?
🙏🏻 Practice what you preach
Jullie reageren over het algemeen goed op oproepjes: vorige week liet ik nog maar es weten dat mijn inbox open staat en hup, daar kwamen de mailtjes. Dus ik ga wat anders proberen.
Willen jullie deze nieuwsbrief naar één collega doorsturen? Eentje. Je favoriete collega, de collega naast je of die ene collega met wie je het laatst nog over push notificaties had (of over podcast, nieuwsmijder Rolf Dobelli, de relatie tussen redacties en lezers of feedback van lezers). Of allemaal, dat zou ik nog veel leuker vinden.
Je kunt er iets bij schrijven als: Hoi, alles goed? Heb je deze nieuwsbrief al es gelezen? Ik lees ‘m iedere week en leer altijd zulke leuke dingen! Misschien moet jij je ook inschrijven!
Of wat anders. Maar doe!
⭐️ Vorige edities van De Nieuwe Lezer
⚡️ We moeten het nu al over de verkiezingen hebben