Lezers willen een betere relatie met de media (wat nu?!)
Het publiek moet in het middelpunt van de journalistiek komen te staan. In De Nieuwe Lezer leg ik uit hoe iedereen op een redactie hier aan bij kan dragen.
Vragen, opmerkingen of aanvullingen? Stuur mij een mailtje op sophie.vanoostvoorn@gmail.com.
Luitjes, ik heb goed nieuws. De lezers zijn klaar voor een betere relatie met de media, met meer wederzijds begrip en vertrouwen. The Media Insight heeft onderzoek gedaan naar wat Amerikanen en de nieuwsmedia wel en niet van elkaar begrijpen. Nu zijn de onderzoeksresultaten erg Amerikaans: het gaat over op-eds enzo, maar er zitten ook wat interessante lessen voor Nederlandse redacties in.
Eigenlijk komt het erop neer dat transparantie aan de kant van de media kan leiden tot begrip van de lezers (je gelooft het niet). Zoals ik hier wel vaker heb opgeschreven, zit er discrepantie tussen wat wij denken dat het publiek begrijpt over de journalistieke praktijk en wat het publiek daadwerkelijk begrijpt. Niet zo gek, we leggen de lezers ook niet uit hoe we werken.
En uit dit onderzoek blijkt dus dat het publiek behoefte heeft aan de uitleg. Bijvoorbeeld over hoe journalisten bij hun bronnen komen, hoe het werken met anonieme bronnen in z’n werk gaat en welke beslissingen een journalist neemt bij het maken van een artikel.
Uit het onderzoek blijkt ook dat journalisten en het publiek hetzelfde denken over veel dingen: ze verwachten hetzelfde van goede journalistiek. Wanneer redacties dit uitzoeken en benoemen in de communicatie met de lezers dit ook kan zorgen voor een betere wederzijdse band.
Maar waar de lezers echt niks van snappen is native advertising. Onlangs was er op Twitter nog een discussie over de gesponsorde content bij NRC. Ik zou zeggen dat je best goed kunt zien dat het niet een echt NRC-artikel is, maar mijn vader (die goed belezen is en qua leeftijd een vrij gemiddelde NRC-lezer zou zijn) zag niet direct dat het niet om een een gesponsord artikel van Shell ging. Dat lijkt me toch niet wenselijk.
Kortom, dit onderzoek moedigt aan om meer te leren over de lezers en hen te helpen de journalistiek beter te begrijpen.
✂️ Do it yourself: Deel je favoriete artikelen van afgelopen jaar met je lezers
Nu de tijd van eindejaarslijstjes eraan zit te komen, is het leuk om te overwegen om zelf ook een eindejaarslijstje te maken van de artikelen die je afgelopen jaar hebt gemaakt waar je trots op bent. Of projecten waar je aan hebt bijgedragen. Deze tip las ik afgelopen week bij Trusting News.
Dit kun je gewoon doen in een draadje op Twitter. Wat je kunt doen om niet alleen maar een rijtje met links te delen, is erbij vertellen hoe je te werk bent gegaan (heb je zes weken in een bosje gelegen met een verrekijker of 100 uur aan band uitgewerkt) en toelichten welke verandering je artikel teweeg heeft gebracht. Aan het einde van het draadje zou je je voornemens voor 2020 kunnen noemen en je volgers oproepen om tips te geven.
📌 Nice to know: Wat is de toekomst van de opiniepagina?
Ook kwam ik deze week een lopend onderzoek over opiniepagina’s tegen, van het American Press Institute. Sinds het voorjaar doen ze onderzoek naar de ontwikkeling van opiniesecties van Amerikaanse kranten. Op het internet zijn immers genoeg opinies te vinden dus hebben we opiniepagina’s nog wel nodig?
Nu heeft het instituut nu drie experts gevraagd om hun visie op opiniepagina’s te verwoorden in essays. Dit zijn ze:
Why McClatchy opinion sections are speaking boldly - hierin wordt de strategie van opinieredactie van deze kranten besproken. Zij willen bijvoorbeeld nieuws maken in de opinieartikelen en met de snelheid van het nieuws opiniestukken brengen.
How The Tennessean’s opinion section is working to combat polarization - deze opinieredactie wil het debat in de samenleving weer beleefd maken.
Why the Milwaukee Journal Sentinel replaced opinion content with solutions journalism - en de redactie van deze krant had nog maar een opinieredacteur over en toen besloten ze om hem een andere rol te geven: the solutions guy.
📣 Food for thought: We moeten werken aan onze openingszin
Bij the Guardian las ik vorige week een gek stukje. Paul Chadwick, de readers editor, had in een paar honderd woorden uiteengezet waartoe de journalistiek nu eigenlijk op aarde is. En hoewel ik altijd ben voor puntige, compacte omschrijvingen van grote begrippen vond ik dit zelfs allemaal een beetje kort door de bocht.
Aan het einde van zijn stukje komt de auteur met die werkwoorden die volgens hem het doel van journalistiek goed samenvatten: help, facilitate, lubricate and mix. Ontzettend vage bewoordingen.
Als we zelf al niet goed kunnen uitleggen waar de journalistiek voor staat, waar het voor bedoeld is, wat onze raison d'être is, hoe gaan we dat dan duidelijk maken aan de lezers?
Het is goed dat de lezers nu klaar zijn voor een relatie met meer wederzijds begrip. Maar voor we ze beter willen leren kennen, moeten we nog eventjes werken aan onze openingszin, zodat het geen gênante vertoning wordt.
🙏🏻 Practice what you preach
Ik ben natuurlijk direct aan de slag gegaan met mijn eigen lijstje van nieuwsbrieven van dit jaar en projecten waar ik trots op ben. Die ga ik tegen het einde van het jaar delen.
⭐️ Lees hier nog even verder
⚡️ De zoektocht naar de digitale deurmat van De Nieuwe Lezer
⚡️ Dit is wat je niet moet doen om transparanter te worden
⚡️ Vier manieren om lezers loyaler te maken waar je echt wat aan hebt