Sloop je de betaalmuur bij een grote ramp?
Zo wordt een kadertje met uitleg over een artikel wel gelezen
Het publiek moet in het middelpunt van de journalistiek komen te staan. In De Nieuwe Lezer leg ik uit hoe iedereen op een redactie hier aan bij kan dragen.
Vragen, opmerkingen of aanvullingen? Stuur mij een mailtje op sophie.vanoostvoorn@gmail.com.
Na de special van vorige week heb ik er deze week gewoon ouderwets een zooitje van gemaakt met drie verschillende onderwerpen. En dat zijn deze week: maak je als redactie bij een grote ramp al je artikelen gratis beschikbaar en hoe redacties steeds betere artikelen en producten maken over klimaatverandering. Maar we beginnen met mijn welbekende stokpaardje: transparantie.
✂️ Do it yourself: Zo wordt een kader met uitleg over het artikel wél gelezen
Jullie zullen inmiddels wel denken: daar heb je Sophie weer met d’r uitleg-kadertjes. Maar als je echt wil dat kadertjes met uitleg over een artikel worden gelezen door lezers, om zo de betrouwbaarheid van het artikel en de nieuwsorganisatie als geheel te vergroten, stel ik voor dat je even door leest.
Het is al lang en breed aangetoond dat transparantie leidt tot meer vertrouwen. Maar het probleem is dat lezers de informatie niet opmerken omdat redacties besluiten de uitleg bij een verhaal onderaan of in een kader naast het artikel te plaatsen. En dan zien mensen het niet, blijkt uit dit onderzoek.
Eigenlijk is het best gek dat deze kadertjes over het algemeen een beetje weggemoffeld worden. Je wil toch graag dat lezers geloven wat je schrijft? Dus, voor de volgende keer: zet zo’n kader gewoon bovenaan je artikel.
En maak het herkenbaar, want lezers scannen de artikelen vaak en kadertjes langs de zijkant worden nog wel eens aangezien voor advertenties. Voor de herkenbaarheid kun je er altijd hetzelfde logootje bijzetten, bijvoorbeeld.
Maar wát zet je in zo’n kadertje? Dat lees je in de DIY van deze editie. En waarom is transparantie zo van belang? Dat lees je in deze nieuwsbrief.
📌 Nice to know: Hoe redacties het klimaat aanpakken, mogen ze ook best met andere onderwerpen doen
Afgelopen week maakte The Guardian bekend dat ze geen advertenties meer zullen plaatsen van olie en gasbedrijven. Een geweldig initiatief, als je het mij vraagt. En niet alleen omdat ik het stomme bedrijven vind, maar omdat The Guardian zo daad bij woord voegt. In mei besloot de redactie al over een klimaatcrisis te schrijven in plaats van klimaatverandering, dus het past heel goed binnen hun missie.
Digiday zette daarom deze week op een rij op welke manieren media aandacht besteden aan klimaatverandering: The Economist begon na een thema-uitgave in september met een tweewekelijkse nieuwsbrief en Bloomberg begon met een extra platform, compleet met radioprogramma’s en evenementen.
Ook viel me afgelopen week dit stuk van De Correspondent op: een klimaatgids over wat je zelf allemaal kunt doen om het klimaat een handje te helpen. Ik vind het allemaal mooie initiatieven omdat, buiten dat het geld oplevert, er zo wordt ingespeeld op de vraag van de lezers: informatie waar ze daadwerkelijk iets mee kunnen.
📣 Food for thought: Maak je bij een ramp alle artikelen gratis toegankelijk?
Stel, er gaat een bom af op Utrecht Centraal. Er worden doden gemeld en een hoop gewonden, het treinverkeer in heel Nederland is ontregeld, het dreigingsniveau wordt verhoogd, op sociale media circuleren allerlei theorieën over wie of wat verantwoordelijk is voor deze ramp. Kortom, the shit hits the van. Maak je dan de artikelen over de ramp gratis beschikbaar voor iedereen?
Daar ben ik groot voorstander, want in een dergelijke situatie is je functie als nieuwsmedium allereerst correcte en gecheckte informatie verspreiden. En niet alleen voor je abonnees. Laten we hopen dat een ramp als deze een hypothetisch geval blijft, maar de Franse krant Paris-Normandie in Rouen kwam wel voor deze keuze te staan na een brand in een chemische fabriek in september.
De redactie besloot op de eerste dag alle artikelen over de brand gratis aan te bieden. De website hanteert een freemium model, waarbij normaal gesproken 30 procent van de artikelen achter de betaalmuur staat. Buiten de reguliere nieuwsbrieven om werd er een extra, een service-achtige nieuwsbrief verstuurd naar alle abonnees van hun dagelijkse nieuwsbrief.
In de dagen na de ramp hebben ze de artikelen weer achter de betaalmuur gezet en ze verstuurden nog zo’n extra nieuwsbrief mét een link naar hun digitale editie die de niet-abonnees maar voor een klein deel konden lezen. Omdat ze abonnees wilden binnen harken. En dat vind ik een tikkeltje opportunistisch. Laat dan gewoon de boel achter de betaalmuur staan en gebruik niet de ramp om abonnees te werven.
🙏🏻 Practice what you preach
Deze nieuwsbrief stel ik samen op basis van artikelen die ik tegenkom gedurende de week, maar waar eigenlijk? Ik ben geabonneerd op zo’n tien nieuwsbrieven over journalistiek en daar haal ik meestal mijn bronnen uit. Dit zijn mijn favorieten:
American Press Institute Need to Know: een dagelijkse nieuwsbrief met vaste onderdelen (de opbouw van deze nieuwsbrief is daar op gebaseerd) met artikelen over alle hoeken en gaten van de journalistiek.
Nieman Journalism Lab: de redactie van Nieman schrijft veel artikelen over onderzoeken die gedaan worden over journalistiek.
Not a Newsletter: de voormalig chef nieuwsbrieven van The New Yorker maakt maandelijks een document in Google Drive over nieuwsbrieven.