Mijn ouders spioneerden bij de Volkskrant en dit is wat ik leerde
Het publiek moet in het middelpunt van de journalistiek komen te staan. In De Nieuwe Lezer leg ik uit hoe iedereen op een redactie hier aan bij kan dragen.
Vragen, opmerkingen of aanvullingen? Stuur mij een mailtje op sophie.vanoostvoorn@gmail.com.
De Volkskrant is bezig met een project waar ik een beetje jaloers op ben: de Open Redactie. Een half jaar geleden begonnen ze met dit project, met hulp van het Stimuleringsfonds voor de Journalistiek, met als doel erachter te komen wat de lezers willen lezen en ze op die manier meer te betrekken bij het redactieproces. Ik volgde het al een tijdje, op afstand, want mijn ouders zijn Volkskrant-abonnees en die had ik ingezet als spionnen.
Zij stuurden me mails door over het project. De Volkskrant vroeg m'n ouders bijvoorbeeld eerst over welke mensen die in het nieuws waren geweest ze meer wilden weten. Ook organiseerden de Volkskrant een avond op de redactie waarbij redacteuren vertelden over de keuzes die ze maken bij het maken van een artikel en waar de abonnees ideeën konden aandragen over een aantal thema’s.
Xavier van Uffelen, coördinator alternatieve onderzoeksmethoden, vertelde afgelopen week bij het evenement de Media van Morgen wat het project tot nu toe had opgeleverd. Zo vroegen ze de abonnees waar ze meer over wilden weten met betrekking tot het stikstof dossier. Ze legden de deelnemers een lijst met onderwerpen voor waarover ze zouden kunnen schrijven. Hieruit bleek dat ze meer wilden weten over de effecten van stikstof op de natuur (niet over boze boeren, bijvoorbeeld).
Een redacteur schreef daarop een artikel over dit onderwerp en het stuk werd erg goed gelezen, vertelde Van Uffelen. Bovendien vinden de redacteuren het leuk. In deze nieuwsbrief deel ik de meest interessante lessen over het project.
✂️ Do it yourself: Zo krijg je waardevolle input van je lezers
Ik denk dat een groot deel van het succes van de Open Redactie is het geval van de manier waarop ze de lezers om input vragen. Dus hoe doe je dat?
Eigenlijk is het reuze simpel: stel, je gaat zelf of samen met collega’s aan de slag met een breed nieuws thema, een enorm dossier met gigantisch veel invalshoeken waar al kranten over vol getikt zijn. Maak een lijst met onderwerpen waarover je wil gaan schrijven en leg die voor aan je lezers en laat ze stemmen op de onderwerpen waar ze meer over zouden willen weten.
Hoe je de lijst verspreidt, hangt natuurlijk een beetje af van de mogelijkheden die je hebt. Twitter is altijd een optie, maar denk ook aan LinkedIn en Instagram (waar niet alleen maar politici, journalisten en mensen met een mening zitten). Wil je vooral abonnees bereiken dan is het verstandig om de oproep binnenshuis te houden: via website, krant of een nieuwsbrief waarmee je veel abonnees bereikt.
Meer over hoe je dat kunt doen, lees je bij Hearken.
📌 Nice to know: "Alles aan ons straalde uit: neem geen contact met ons op"
De aanleiding van het project was meer betrokkenheid te krijgen van de lezers. De krantenabonnee is al meer betrokken, volgens Van Uffelen, maar de digitale abonnee nog niet. Daarom wilden ze een gemeenschapsgevoel creëren dat de Volkskrant onderscheid van grote nieuwswebsites als NOS en Nu.nl.
Om te voorkomen dat de Open Redactie gekaapt werd door belangengroepen beperkte de Volkskrant de deelname tot abonnees. Vooral nadat de Partij voor de Dieren hun leden had opgeroepen om mee te doen en erop te hameren dat er meer over dieren geschreven moest worden.
Zelf omschreef Van Uffelen het project ook als het neerhalen van het hek dat om de redactie heen staat. “Alles aan ons straalde uit: neem geen contact met ons op.”
Door het project veranderde ook hun beeld van de lezer. Voorheen was hun beeld alleen gebaseerd op de abonnees die opinieartikelen insturen of boos de redactie bellen. Maar de grootste groep lezers is een stuk meer ingetogen en stiller, maar van hen wilden ze juist horen. En wat bleek? Ze wilden ook graag bijdragen.
📣 Food for thought: Ja maar, moeten we de lezers wel input laten geven?
Van Uffelen vertelde ook dat lezers hen begonnen te waarschuwen dat ze niet te veel naar hen moesten luisteren. En het was ook tijdens zijn presentatie het meest gehoorde bezwaar: moeten we niet oppassen met naar de lezers luisteren als het gaat over wat we schrijven?
De Volkskrant ondervangt dat door lezers alleen te vragen naar onderwerpen binnen thema’s en de redacteuren besluiten uiteindelijk zelf waar ze over schrijven. Bovendien hoef je het niet bij ieder brandje te vragen wat de lezers willen weten en bepalen lezers niet de output. Over de verdeling zei Van Uffelen dat als straks vijf procent van de artikelen met hulp van de lezers is gemaakt, dat het veel zou zijn.
Practice what you preach
Voor het einde van het jaar wil ik een of twee specials maken met terugblikken, maar ik twijfel nog een beetje. Dus jullie mogen stemmen! Net als vorige keer met de duimpjes onderaan.
👍🏻 Wil je volgende week een nieuwsbrief met een terugblik op het jaar met bijvoorbeeld wat ik geleerd heb en waarover ik van mening ben veranderd? Druk dan op het duimpje omhoog!
👎🏻 Wil je liever volgende week weer een gewone nieuwsbrief? Bijvoorbeeld over hoe je aannames over je lezers achterlaat in 2019 en kritiek op het TikTok-account van The Washington Post? Geef dan een duimpje omlaag!
Ik ben reuze benieuwd! Hoop dat jullie gaan stemmen 👌🏻
⭐️ Vorige edities van De Nieuwe Lezer
⚡️ Ik schreef een ode aan jullie ❤️
⚡️ Lezers willen een betere relatie met de media (wat nu?!)
⚡️ De zoektocht naar de digitale deurmat van De Nieuwe Lezer