Let op waar je op let
Journalistiek en de aandachtseconomie
Het publiek moet in het middelpunt van de journalistiek komen te staan. In De Nieuwe Lezer leg ik uit hoe iedereen op een redactie hier aan bij kan dragen.
“Fundamentally, people will use media that help them be who they want to be, do what they want to do, and showcase a version of who they are and of what they do that they like. “
- Rasmus Kleis Nielsen
Heb je vragen, opmerkingen of aanvullingen over of op deze nieuwsbrief? Mail!
Ik las een interessant interview met Michael Goldhaber in The New York Times, de man die in de jaren 90 de aandachtseconomie al voorspelde. Journalist Charlie Warzel definieert de ‘attention economy’ als ‘a catch-all for the internet and broader landscape of information and entertainment’.
Journalistiek is een onderdeel van die economie, ook wij roepen om aandacht op sociale media: lees onze artikelen, kijk naar onze filmpjes, luister onze podcasts! Neem een abonnement, word lid, schrijf je in voor onze nieuwsbrief! Het maakt niet uit welk verdienmodel je hanteert als titel, als je geen aandacht hebt, ben je nergens. Maar, zoals ik in een van mijn eerste nieuwsbrieven schreef, ons publiek is ergens anders 99 procent van de tijd.
Ik ben altijd gefascineerd door het succes van NYT Cooking. Medialyte, de nieuwsbrief van Antoin Vollon, ging er laatst over. NYT Cooking heeft met 600.000 betalende gebruikers meer betaalde abonnees dan de meeste kranten in de VS. De inhoud heeft natuurlijk vrij weinig met journalistiek te maken, maar zoals Vollon schrijft:
One of the most commonly asked questions in human history has to be: “What should we eat?” I ask it multiple times a day, as do billions of others across the world. People have always asked that question, and they will always ask that question.
Kortom, NYT Cooking voldoet aan een hele duidelijke vraag die iedere dag weer terugkomt en zo komt de aandacht komt vanzelf. Op zich beantwoorden journalisten ook iedere dag een vraag: wat is er gebeurd in de wereld? Maar kennelijk is dat niet altijd genoeg om aandacht mee te trekken. Journalistiek is een onderdeel van de aandachtseconomie, maar eigenlijk is het geen goede match. Ja, journalistiek is spannend en trekt veel aandacht, maar laten we eerlijk zijn, zo veel aandacht ook weer niet.
Heeft de journalistiek een zijspan nodig? Recepten, of puzzels bijvoorbeeld. Het is een publiek geheim dat op sommige dagen de Sudoku bij NRC als prominentste ‘artikel’ op het Bigboard staat. Vrij frustrerend is dat soms, maar het zet je ook even met je voeten op de grond dat op sommige momenten onze lezers liever de sudoku of een kruiswoordpuzzel invullen dan een artikel lezen.
Maar op dat moment hebben we wel de aandacht van de lezer: ze brengen immers tijd door op een platform van NRC. En wie aandacht kan organiseren, heeft macht. Trump had dat goed begrepen en zie waar het hem heeft gebracht.
De verkiezingen staan voor de deur, een tijd waarin de politiek, een ander belangrijk onderdeel van die attentie economie, flink van zich zal laten horen.
De grootste zorg van de vroege internet profeet Goldhaber is dat we niet erkennen dat we in een boomende attentie economie leven. In het interview citeert hij schrijver Howard Rheingold: ‘Attention is a limited resource, so pay attention to where you pay attention.’
Dus hoe gaan we de komende weken om met de nog schaarsere aandacht van de lezer? En waar besteden we onze eigen schaarse aandacht aan? De redactie van RedPers, een platform voor journalistieke ontwikkeling, heeft een duidelijk plan geformuleerd op basis van de Citizen’s Agenda van Jay Rosen - overigens naar aanleiding van een nieuwsbrief die ik bijna precies een jaar geleden schreef. Ik ben overigens een hele tijd betrokken geweest bij de redactie van RedPers, zo is het gekomen.
Ik hoop meer redacties een plan maken en dit publicerenen zo duidelijk maken waarom en waarvoor ze de aandacht van hun publiek vragen gedurende de verkiezingen.
🔖 Vorige edities van De Nieuwe Lezer
💰 Ik heb plannen voor de winsten van de Persgroep en het Mediahuis