The first draft of history, hoe gaat die eruit zien?

We vertellen de lezers wat nieuw is, niet wat het belangrijkste is

Apr 26, 2020

Vragen, opmerkingen of aanvullingen? Stuur mij een mailtje op sophie.vanoostvoorn@gmail.com.

Hoewel nog right smack in the middle van de coronacrisis zitten, heb ik toch het idee dat het licht aan het einde van de tunnel wat feller begint te worden (of het is een fata morgana). Ik had afgelopen week bijvoorbeeld voor het eerst in weken weer tijd voor de projecten waar ik mee bezig was voordat iemand een vleermuis opat en ziek werd. Als die wat meer vorm gaan krijgen, laat ik het jullie natuurlijk weten.

Nu ik me weer een beetje op de iets verdere toekomst kan richten dan de volgende cijfers van het RIVM, zat ik ook te denken over hoe de verslaggeving er de komende tijd uit gaat zien. Wat gaan we lezen in the first drift of history? Hoe houden we de lezers geboeid? En niet onbelangrijk: hoe zorgen we ervoor dat het coronavirus niet zo’n nieuwsdossier wordt waar niemand over drie maanden meer wat van begrijpt.

✂️ Do it yourself: Werk aan het publiek begrip

Jay Rosen publiceerde vorige week een blog met vijf voorstellen om de verslaggeving over het coronavirus te verbeteren. Het probleem is namelijk, zo schrijft hij, dat het nieuwssysteem ontworpen is voor dagelijkse contentproductie en niet voor publiek begrip. Hier vind je al zijn oplossingen, ik licht er twee uit.

The Urgency Index: hoewel Rosen dit idee wel iets meer had kunnen uitwerken, vond ik het een interessant idee. Het is nu zo, schrijft hij, dat we de lezers vertellen wat vandaag nieuw is en niet wat nu belangrijk is. Hij stelt daarom voor om iedere dag een lijst van de belangrijkste artikelen of thema’s (dat is mij niet helemaal duidelijk) te maken en die te publiceren. Per item is er een intro, het laatst geschreven artikel en een artikel waarin je bijgepraat wordt. En met zo’n lijst kun je als redacties laten zien aan welke thema’s je het meeste waarde hecht.
Houd bij wat je doet: deze tip is vooral bedoeld voor Amerikaanse journalisten om niet Trump in ieder artikel erin te betrekken, maar ik denk dat het voor alle verslaggevers een goed idee is. Door bij te houden welke bronnen je gebruikt en wie je quote, krijg je meer inzicht in je eigen keuzes en kun je die eventueel verbeteren.

📌 Nice to know: Zo houden we de artikelen relevant

Zoals ik vorige week schreef, is de hoge relevantie van de artikelen voor de lezers een van de redenen dat mensen nu zoveel nieuws lezen. Maar hoe houden we die relevantie hoog als straks het coronavirus weer ingedamd is?

Ik denk dat een deel van het succes van het huidige aanbod verband houdt met het gemeenschappelijke probleem dat we nu hebben: het coronavirus en de gevolgen van alle maatregelen die genomen worden. We willen allemaal weten wat de oplossingen kunnen zijn en zodoende wordt daar veel over geschreven.

Ik stuitte deze week op een interessant initiatief: The Solutions Journalism Network. Deze Amerikaanse stichting helpt redacties, journalisten en studenten journalistiek met hoe ze verhalen kunnen maken die gericht zijn op de oplossingen van problemen. Ze bieden ook op hun website een aantal cursussen aan.

Solutions journalism lijkt eerlijk gezegd verdacht veel op constructieve journalistiek, maar het is altijd interessant om te kijken wat de invalshoek precies inhoudt. Deze club omschrijft solutions journalism als volgt:

Can be character-driven, but focuses in-depth on a response to a problem and how the response works in meaningful detail
Focuses on effectiveness, not good intentions, presenting available evidence of results
Discusses the limitations of the approach
Seeks to provide insight that others can use

Deze benadering zou kunnen helpen bij het relevanter maken van alle verhalen. En het goede nieuws is: redacties doen het al. Neem de apps: het werd geopperd door de minister als oplossing voor het probleem dat ontstaat als we straks weer een beetje naar buiten mogen. Daar doken de journalisten bovenop en legden in overzichtelijke stukken uit wat die apps moesten kunnen en wat de risico’s zijn. Of de mondkapjes: ook een oplossing voor een probleem en ook daar werden duidelijke stukken geschreven over de voor- en nadelen van het gebruik.

📣 Food for thought: Benoem onzekerheden

In dit stuk van Nieman Lab kwam ik een interessante metafoor tegen voor de manier waarop het nieuws zou moeten werken: een gesprek voeren. Het artikel gaat over hoe door de constante ontwikkelingen rond het coronavirus redacties zich misschien wat comfortabeler gaan voelen om open te zijn over onzekerheden.

Hoewel artikelen een momentopname zijn, een incomplete en voorlopige weergave van de feiten, wordt dat eigenlijk nooit benoemd. De LA Times deed dat onlangs wel: in een alinea in een artikel stond het volgende:

One thing to keep in mind before we continue: It is possible that the information you read below will be contradicted in the coming weeks or that gaps in knowledge today will soon be filled as scientists continue to study the virus.

De auteur van het artikel schrijft dat de redactie hiermee een eerste stap heeft gezet in hoe ze om kunnen gaan met zulke onzekerheden. Wanneer meer redacties het gesprek aan gaan met de lezers over de onzekerheden van verslaggeving of daar in ieder geval meer over vertellen, kan het de eerste stap zijn in het ontwikkelen van een wederzijdse vertrouwensband.

🙏🏻 Practice what you preach

In het kader van bijhouden wat je doet, maakte ik afgelopen week een checklist voor het maken van grote vragenproducties. Natuurlijk maakte de redactie van NRC eerder ook al vragenstukken, maar de producties die de afgelopen weken gemaakt werden, zijn een stuk omvangrijker en er gaat gigantisch veel werk in zitten. Aan de andere kant zie je ook dat lezers er blij mee zijn, dus het is zeker de moeite waard.

Een paar weken terug schreef ik al over hoe je het beste de vragen van lezers kan opslaan (op een plek waar iedereen bij kan), maar wat ook nog best ingewikkeld is, is het onder de aandacht houden bij de rest van de online middentafel zodat het stuk gedeeld wordt. Maar het allerbelangrijkste wat ik leerde (en dat heeft echt heel weinig met engagement te maken) is dat er een aanspreekpunt moet zijn, een probleemeigenaar zo je wil. Anders valt er een hoop tussen wal en schip.

Goed jongens, dat was ‘m weer! Fijne K/Woningsdag en drink niet te veel oranjebitter!

Share De Nieuwe Lezer