Terrorist, aanhanger of demonstrant?
Leg het uit aan je lezers
Het publiek moet in het middelpunt van de journalistiek komen te staan. In De Nieuwe Lezer leg ik uit hoe iedereen op een redactie hier aan bij kan dragen.
“Fundamentally, people will use media that help them be who they want to be, do what they want to do, and showcase a version of who they are and of what they do that they like. “
- Rasmus Kleis Nielsen
Heb je vragen, opmerkingen of aanvullingen over of op deze nieuwsbrief? Mail!
Mijn vader roept wel eens: vrijheid van meningsuiting is geen recht, het is een verantwoordelijkheid. Toen ik woensdagavond aan CNN en Twitter zat vastgelijmd, dacht ik: democratie is ook een verantwoordelijkheid. Een verantwoordelijkheid van de machthebbers, maar ook van de controlerende macht en van de journalistiek.
Woensdag hebben we kunnen zien wat er gebeurt als een machthebber moedwillig zijn verantwoordelijkheid niet neemt. En terwijl ik met afgrijzen naar de beelden zat te kijken van het Capitool, las ik deze tweet van Margaret Sullivan.
De afgelopen tijd, en zeker sinds de verkiezing van Joe Biden, zie ik dat Amerikaanse media scherper zijn geworden over Trump. Zijn achterlijke gedragingen worden onomwonden besproken, op het opiniërende af. Nu vroeg ik mij af: zouden de Nederlandse media dat bijvoorbeeld ook doen op het moment dat Thierry Baudet (echt) met politiek pensioen gaat? Komen ze dan ook tot het inzicht dat ze hem met kapriolen weg lieten komen en strenger hadden moeten zijn?
Ik ben er helemaal voor dat allerlei meningen een podium krijgen en ik ben tegen mensen cancelen, maar ik denk dat redacties beter moeten uitleggen wat ze wel en niet doen. Basale zaken als waarom je mensen met een extreme mening aan het woord laat en hoe je hun uitspraken in context zet, om ze geen carte blanche te geven, moeten uitgelegd worden.
Ik hoor nu wat mensen denken: maar onze lezers zijn toch niet dom, dat snappen ze toch wel? Klopt. Maar journalistiek bevindt zich niet onder een glazen stolp. De journalistiek is onderdeel van de hedendaagse samenleving die steeds meer gepolariseerd raakt en waar mensen elkaar steeds slechter lijken te begrijpen.
Ik las een draadje op Twitter waarin iemand zich afvroeg waarom sommige media zich niet scherper uitlieten over de mensen die het Capitool bestormden. Een terechte vraag. Ik heb van geen enkele redactie een uitleg gehoord of gezien, maar ik kan me bijna niet voorstellen dat er op die redacties geen discussie is geweest over hoe ze deze mensen moesten noemen. Maar we gaan er vanuit dat onze lezers het gewoon allemaal snappen? Is dat niet een beetje raar?
Als je het wel besluit het uit te leggen, is het weer een ideaal moment om je extra waarde als journalistiek medium te laten zien, om je goeie kant even in de schijnwerpers te zetten.
Ik las een interessant stuk bij The Wired over waarom het zo belangrijk is dat redacties en uitgeverijen vertellen waarom het de moeite waard is om een nieuwsabonnement te nemen. Niet alleen de politiek en de samenleving, maar ook het medialandschap. Het verschil tussen betaalde en gratis journalistiek wordt steeds groter. Er zijn natuurlijk een paar hele goede gratis bronnen van journalistiek, maar er is steeds meer bagger. Er ontstaat zo een steeds grotere kloof tussen mensen die wel betalen voor journalistiek en niet betalen voor journalistiek.
Daarom zouden uitgevers duidelijker moeten zijn over waarom een nieuws abonnement de moeite waard is en wat er gebeurt als er geen journalistiek gemaakt wordt. En nee, zo’n kadertje onderaan artikelen voor lezers die niet zijn ingelogd is niet voldoende. Redacties moeten structureel uitleggen hoe ze te werk gaan.
🔖 Vorige edities van De Nieuwe Lezer
🎆 De beste voorspellingen voor 2021