Het publiek moet in het middelpunt van de journalistiek komen te staan. In De Nieuwe Lezer leg ik uit hoe iedereen op een redactie hier aan bij kan dragen.
“Fundamentally, people will use media that help them be who they want to be, do what they want to do, and showcase a version of who they are and of what they do that they like. “
- Rasmus Kleis Nielsen
Heb je vragen, opmerkingen of aanvullingen over of op deze nieuwsbrief? Mail!
Stijgende besmettingen, SOS-berichten vanuit ziekenhuizen, vage berichten uit Den Haag, dreigende maatregelen. Ik zit de hele week te wachten totdat Bill Murray achter een boom vandaan springt en “GROUNDHOG DAY!” roept. Ik vind het half fascinerend, half gekmakend dat wéér dezelfde fouten worden gemaakt: eerst te veel te versoepelen, vervolgens verrast zijn door het stijgend aantal besmettingen en ziekenhuisopnames en dan halfbakken reageren.
Een nogal cynische gedachte die bij mij langskwam deze week was: hoe meer coronapaniek, hoe meer lezers. Bij de Digital Growth Summit van Twipe een paar weken geleden liet onderzoeker Nic Newman van het Reuters Institute de correlatie tussen de betrouwbaarheid van de nieuwsbron en de corona lezers- en abonnementengroei van de afgelopen anderhalf jaar nog eens zien. Crises leggen de journalistiek geen windeieren.
Dat is natuurlijk fijn om in het verschiet te hebben, maar ik kan het me ook voorstellen dat er journalisten die ook last hebben van het Ground Hogday-gevoel. Bovendien, zou het deze keer ook zomaar eens kunnen zijn dat het publiek liever drie potloden in hun oog duwen dan nog meer stukken te lezen over de coronacrisis. Om nog niet te spreken over de verdeling die mogelijke nieuwe maatregelen in de samenleving gaan brengen, wanneer niet-gevaccineerden uit het onderwijs geweerd worden of niet meer naar kantoor mogen of als er juist voor iedereen weer maatregelen worden ingevoerd.
Een tikje anders
Met deze ellende voor de boeg leek het me een goed idee om te focussen op de zaken die we tijdens deze herfstgolf een tikje anders kunnen doen. Dat je een tegenvoorstel kunt doen als je achterna gezeten wordt door je chef met een leuk idee voor stuk dat je voor je gevoel al 34 keer hebt geschreven. Misschien helpt het, misschien niet.
Ik wil beginnen met een periodieke reminder: meer stukken is niet beter. Duh, denk je nu misschien, maar journalisten hebben de neiging om nogal in de overdrive te schieten wanneer er iets ergs aan de hand is en producties te maken omdat ‘we het moeten hebben’. Als iemand dat een volgende keer zegt dat een stuk moet komen omdat ‘we het moeten hebben’, stel ik voor dat je vraagt: voor wie of van wie dan? En als dat niet is: voor de lezer, dan hoef je het niet te maken.
Minder maken heeft namelijk ook z’n voordelen. Zo zag ik vorige week op het Instagramaccount van Boos!, het programma van Tim Hofman, dat ze een paar weken geen nieuwe video’s hebben, zijn omdat ze bezig zijn met een groot onderzoek en dat ze daar nu even al hun aandacht aan moesten geven. Echt heel slim vind ik dat. Je denkt: wat is die redactie lekker bezig! Ze nemen de tijd voor hun werk en lopen niet de kantjes eraf. Bovendien: ik ben nu retenieuwsgierig naar waar ze mee komen straks.
Nieuws is lean forward
Over naar mijn volgende punt: we zouden er op redacties meer rekening mee kunnen houden dat nieuws iets is geworden dat actief wordt geconsumeerd. Waar het vroeger op de mat viel bij de meeste mensen, gaan vele mensen op zoek naar de informatie die ze nodig hebben. Dus, ze komen iets tegen op Instagram over onderwerp Y en zoeken zelf verder naar de informatie over het onderwerp.
Je zou hier zelf op in kunnen spelen door je koppen goed af te stemmen op wat mensen zoeken, via Google Trends kun je dat per onderwerp op zoeken. Door bijvoorbeeld goed de namen en termen in de kop te vermelden waar mensen op kunnen zoeken als ze naar het onderwerp zoeken: niet alleen de sappige quote, maar ook het onderwerp, bijvoorbeeld. En ervoor zorgen dat eigennamen in de kop staan, werkt ook goed. Kortom, probeer je af te vragen waar mensen op Googlen als ze naar de informatie zoeken in jouw artikel.
Met dank aan onze vrienden van Google zijn mensen dus gewend geraakt aan het opvragen van informatie. Vroeger vond je veel van die informatie in de krant. Filmtijden, contactadvertenties, vacatures. Dat bieden titels niet meer aan, want het was ineens veel makkelijker en sneller te vinden.
Nieuws is nu een stand alone product geworden. Je ziet wel een tegenbeweging, in de vorm van servicejournalistiek maar bij de meeste titels blijft nieuws het belangrijkste product. Wat je leest op journalistieke platforms is (hoe zwaar het onderwerp ook is) meestal ‘nice to know’ - geen informatie die je moet weten om, ik zeg maar wat, op tijd bij de bioscoop te kunnen zijn of omdat je een nieuwe baan nodig hebt.
Je had de krant dus veel meer nodig dan dat je nu een abonnement op een nieuwsmedium nodig hebt. Het zou een interessante gedachteoefening kunnen zijn als je je afvraagt bij het maken van een artikel, social media postje, nieuwsbrief, podcast of video om te bedenken hoe je het ‘need to know’ maakt, door er bijvoorbeeld praktisch toepasbare informatie aan toe te voegen.
Deze week een experimentje: in plaats van de laatste nieuwsbrieven een rijtje gerelateerde nieuwsbrieven.