Niet wéér een nieuwsbrief over impact journalism
Het publiek moet in het middelpunt van de journalistiek komen te staan. In De Nieuwe Lezer leg ik uit hoe iedereen op een redactie hier aan bij kan dragen.
Vragen, opmerkingen of aanvullingen? Stuur mij een mailtje op sophie.vanoostvoorn@gmail.com.
En toch heb je m’n nieuwsbrief geopend, dat vind ik leuk. Er is namelijk wat aan de hand: we hebben een journalistieke hype. Nou ja, eerder een debatpodium en meta-website hype. Zo eentje waar je een tijd lang van alles over hoort en die dan een stille dood sterft. En het heet impact gedreven journalistiek of impact journalism.
Denk je nu: kom Sophie, help me eventjes, wat is impact gedreven journalistiek in godsnaam ook alweer? Leuk dat je het vraagt, want ik heb de hele week gestudeerd op een definitie.
Komt -ie: Impact gedreven journalistiek is vorm van journalistiek die zich focust op het verslag doen van maatschappelijke problemen en oplossingen. Tijdens het maakproces ligt ook de nadruk ligt op het creëren van zoveel mogelijk impact met de verslaggeving. Na publicatie volgen follow-ups over de effecten van het onderzoek.
Twee weken geleden was er een evenement rond impact gedreven journalistiek in VondelCS. Een Amerikaanse mevrouw kwam vertellen over hoe geweldig deze vorm van journalistiek is, maar de meeste aanwezige journalisten vonden het niks, las ik op de website van het Stimuleringsfonds voor de Journalistiek. En dit is wat vaker gebeurd: er ontstaan stromingen binnen de journalistiek waar een andere manier van werken gepredikt wordt. De gevestigde orde vindt het niks (niet altijd onterecht, overigens) en dan gebeurt er niets mee. Dat is zonde.
De gevestigde journalistiek kan leren van deze nieuwe hemelbestormers. De methodes en ideeën hoeven niet helemaal overgenomen te worden, maar we moeten ze goed bestuderen en ervan overnemen wat goed werkt. Dus ik heb een aantal ideeën op een rij gezet.
✂️ Do it yourself: Wat kunnen we leren van impact gedreven journalistiek?
Eerst wil ik even de olifant de kamer uit sturen, want journalistiek is bedoeld om effect (of impact) te hebben: het informeren van het publiek en machthebbers verantwoordelijk houden. Dus wat kunnen we dan leren van een stroming die een open deur in trapt? Nou, best veel.
Twee jaar geleden deed Tow Center for Digital Journalism onderzoek naar de vraag: wat betekent het voor een journalistieke organisatie om impact als het centraal doel te stellen? Ze deden daarvoor langdurig onderzoek bij het International Consortium of Investigative Journalism (ICIJ, die van de Panama Papers). Wat redacties kunnen leren van een organisatie als deze heb ik in een aantal bulletpoints gestopt:
Stel een doel en toon hoe je werk daar in dienst van staat: het ICIJ stelt zich per onderzoek een doel. Ze willen dat hun onderzoek de wereld een stukje beter maakt. Wanneer het onderzoek gepubliceerd is, doen ze ook verslag van wat er veranderd is. Een huis-tuin-en-keuken redactie zou dit als voorbeeld kunnen nemen door een algemener doel te stellen (hoe lees je hier) en de lezers af en toe te vertellen hoe de verslaggeving bijdraagt aan het behalen van dat doel.
Schrijf ook over oplossingen: impact gedreven journalistiek heeft veel weg van constructieve journalistiek (de vorige journalistieke hype waar je ook nog maar weinig van hoort). Maar ze doen er nog een stapje bovenop: ze schrijven zelf over de veranderingen die het onderzoek teweeg brengt.
Optimaliseer voor impact: al tijdens het onderzoek besteden de journalisten aandacht aan hoe de artikelen naar buiten worden gebracht en wie het zou moeten lezen, zoals de impact editor van deze club doet. Dit kunnen bijvoorbeeld groepen rond de bronnen van een artikel zijn.
📣 Nice to know: Wat kunnen we leren van The Daily Maverick?
Ik ben een groot voorstander van interactie tussen het publiek en de redactie. Anderhalf jaar geleden heb ik bij NRC samen met collega’s opnieuw de reactiemogelijkheid voor abonnees geïntroduceerd. Toen we begonnen stond ik te juichen bij iedere reactie en liep ik de eenmanspolonaise over de redactie als een redacteur daar antwoord op gaf. Dit moest groter! En meer! Iedereen moest meedoen!
Maar interactie kan eigenlijk ook heel goed werken met kleine groepen, las ik in een nieuw onderzoek van Reuters.
Neem The Daily Maverick, een Zuid-Afrikaanse nieuwswebsite met een lidmaatschapsmodel. Zij lieten in eerste instantie iedereen reageren op hun website, maar dit leverde vaak slechte reacties op en redacteuren werden soms zelfs bedreigd. Daarop zijn ze gestopt met een open reactieforum. In de tussentijd veranderde The Daily Maverick het verdienmodel naar het lidmaatschapsmodel en lieten alleen hun leden reageren op hun artikelen. Met deze functie en veel offline evenementen bouwden ze een trouw ledenbestand op, waar ze nu hun geld aan verdienen.
🙏🏻 Food for thought: Wat kunnen we leren van Quartz?
Nieuwswebsite Quartz heeft een onstuimig jaar achter de rug: het kreeg een andere eigenaar, de inkomsten liepen terug, het lidmaatschapsmodel leverde niet de gewenste middelen op, de website kreeg een betaalmuur, twee CEO’s werden vervangen en als klap op de vuurpijl hebben ze onlangs hun website een ander jasje gegeven.
Christine Schmidt van Nieman Lab interviewde Zach Seward, de overgebleven CEO van Quartz en dat leverde wat interessante inzichten op, zoals focussen op wat jouw website onderscheid van anderen en op extra diensten voor leden.
De vraag is hoe Quartz gaat overleven als niche website. De grote successen met lezersinkomsten zijn immers behaald door all-round websites als The New York Times en The Washington Post en Quartz nu voornamelijk geld verdient met advertenties.
“The way I would describe the new era we’ve entered is one where publishers are going to live or die based on their relationship with readers.” - Zach Seward
In het interview vertelt Seward dat de komende tijd de focus zal liggen op het opnieuw verpakken van hun journalistiek in tijdloze gidsen en presentaties waarin ze artikelen bundelen (die alleen toegankelijk zijn voor leden) om zich te onderscheiden van kranten als The Financial Times. Bijvoorbeeld over een bedrijf als Apple of met tips over hoe je productiever kan werken. Ook willen ze hun leden de mogelijkheid geven mee te doen aan conference calls met hun journalisten.
🙏🏻 Practice what you preach: Ik moet werken aan mijn impact
Zoals ik vorige week schreef, heb ik mijn nieuwsbrief is eventjes onder het vergrootglas gelegd. Op zich ben ik best tevreden over deze nieuwsbrief. Maar het kan zeker beter.
Waar ik echt aan moet werken is promotie: ik vind het natuurlijk reuze gezellig dat jullie met z'n 94-en mijn nieuwsbrief lezen, maar ik zie ook dat de open ratio daalt en in werkelijkheid steeds minder mensen dit lezen. Dus ik ga mijn best doen om meer abonnees te vinden: meer aandacht besteden aan mijn nieuwsbrief op m'n sociale media en ik denk er ook over om mijn nieuwsbief integraal op Medium te zetten. Ik las onlangs dat dat goed kan werken.
Maar bovenal wil ik meer mensen in mijn nieuwsbrief. Dat werkt ook goed voor verspreiding merkte ik bij de eerste editie van De Nieuwe Lezer. Ik interviewde NRC’s ombudsman Sjoerd de Jong en die verspreidde de nieuwsbrief op Twitter en dat leverde een hoop abonnees op.
Denk je nu: Sophie, dan moet je echt es met persoon X gaan praten? Laat het me weten! En tot volgende week!
⭐️ Vorige edities van De Nieuwe Lezer
⚡️ Waarom vermijden mensen het nieuws?