Dit is wat je niet moet doen om transparanter te worden
Het publiek moet in het middelpunt van de journalistiek komen te staan. In De Nieuwe Lezer leg ik uit hoe iedereen op een redactie hier aan bij kan dragen.
Vragen, opmerkingen of aanvullingen? Stuur mij een mailtje op sophie.vanoostvoorn@gmail.com.
Een van de redenen waarom ik deze nieuwsbrief ben begonnen, is om de zin en onzin te scheiden van wat er allemaal geschreven wordt over journalistiek engagement. Ik deel hier meestal de zin, maar vandaag ook een stukje onzin.
Vorige week zag ik een artikel voorbij komen met de kop What people want to know about the news. Ah, een uitgelezen kandidaat voor mijn nieuwsbrief, dacht ik nog (of iets in de trend). Ik sloeg het artikel op om er later es eventjes helemaal in te duiken. Reuze benieuwd was ik.
Het is een onderzoek van Center for Media Engagement van de universiteit van Texas die door de bank genomen eigenlijk altijd goede onderzoeken doen. En in dit geval zat er zelfs een video bij. Maar dat was dan ook het hoogtepunt. Het onderzoek bleek gedaan onder 26 (!!!) Texanen die vragen hadden beantwoord over 3 (!!!) artikelen. Op basis van dit staaltje onderzoek, kwamen ze nog met vijf aanbevelingen.
Zorg voor meer context bij het verhaal en link naar eerdere publicaties over het onderwerp
Leg de belangrijkste terminologie en processen uit
Neem een breed scala aan relevante bronnen en leg de bronkeuzes uit
Geef een verklaring van onafhankelijkheid, waarin staat dat er geen relatie is met de bronnen
Zet belangrijke informatie in een kader bij het artikel
Tja. Bij de meeste aanbevelingen denk je: duh, maar dat doen journalisten toch al. En het hele idee van transparantie is natuurlijk dat journalisten dit meer moeten laten zien, maar een verklaring van onafhankelijkheid, really?
Maar gelukkig zijn er ook instanties die wel goede tips geven over hoe redacties transparanter kunnen werken. The Trust Project heb ik wel eens genoemd en er is ook een wekelijkse nieuwsbrief met tips over hoe je als journalist transparanter kan worden.
✂️ Do it yourself: Laat zien waar de opinieartikelen vandaan komen
Trusting News is een initiatief van het Reynolds Journalism Institute en het American Press Institute. Iedere week krijg je een nieuwsbrief met een tip erin over hoe je transparanter kunt werken. Het is heel laagdrempelig en meestal zijn de tips zo toe te passen. Dit doen ze nu veertig weken.
Hun veertigste tip vind ik erg interessant: vertel waar de opinieartikelen vandaan komen. Ik had er nog nooit over nagedacht, maar eigenlijk is het gek dat we dat niet doen.
Opinieredacties ontvangen natuurlijk veel brieven en artikelen, maar ze nodigen schrijvers ook uit om een stuk te schrijven. Als je op een redactie werkt dan weet je dat. Waarom niet vermelden waarom je dit stuk plaatst en waarom je deze schrijver hebt gevraagd iets in te sturen. Dit hoeft geen epos te zijn, maar een korte vermelding.
📌 Nice to know: Zo identificeer je de behoeftes van je lezers
Ik zie steeds vaker projecten voorbij komen waarbij grote uitgevers focussen op de behoeftes van lezers om het aantal lezers te laten groeien. Hier een mooi voorbeeld van Vogue.
In plaats van vragen naar waar lezers naar op zoek zijn, vroegen ze wat hun lezers willen van Vogue. Op basis daarvan stelden ze zes behoeftes vast: inspire me, educate me, divert me, update me, make me responsible and connect me. Daarna categoriseerden ze alle artikelen van het afgelopen half jaar 0p basis van de behoeftes en keken ze hoe goed die verhalen waren gelezen. Inspire me en educate me deden het erg goed, maar update me bleef achter.
De onderzoeksresultaten werden verspreid onder alle Vogue redacties en die gingen ermee aan de slag. Zo ging Vogue India minder update me verhalen maken en nam het aantal gebruikers met 129 procent toe ten opzichte van het jaar ervoor.
📣 Food for thought: De immense concurrentie voor nieuwsapps
Ik heb al een tijdje dit plaatje op mijn bureaublad staan. Het is een schematische weergave van het mediagebruik van Anne, 29 jaar. Ik weet niet zo goed waar ik het vandaan heb (ik zal het wel ergens hebben gevonden tijdens een van mijn zoektochten naar het nieuwsgebruik van millennials).
Wie wel eens een grafiek van Chartbeat heeft gezien, zal een aantal patronen herkennen. Maar het interessante vind ik dat het heel herkenbaar is als gebruiker: je hebt zo je gewoontes van apps die je op een bepaald moment van de dag gebruikt.
Anderzijds toont het ook de gigantische concurrentie die nieuwsapps hebben: Amazon, YouTube, Google. Het stemt niet vrolijk, maar redacties moeten zich er wel bewust van zijn.
🙏🏻 Practice what you preach: Het zondagochtend trafereel
Journalisten denken al gauw dat het helemaal niet interessant is om te laten zien hoe zij werken. Daar heb ik zelf ook een beetje last van. Maar in het kader van Practice what you preach kan ik er niet meer onder uit.
Ik heb de hele week bij De Correspondent gewerkt, dus ik had geen tijd om aan m'n nieuwsbrief te werken. Dat betekent dan meestal dat ik op zondagochtend om 7.00 uur met frisse tegenzin m'n bed uit rol en de nieuwsbrief schrijf.
Vaak heb ik wel al grofweg een idee van wat ik ga schrijven. Dat schrijf ik dan op en als het idee rond is, ga ik tikken. Ik krijg gedurende week nieuwsbrieven waar ik artikelen uit haal, die sla ik op in Pocket. Als ik niks kan verzinnen, ga ik zitten grasduinen in de artikelen die ik opgeslagen heb, maar dat hoefde vanochtend gelukkig niet.
Dit tafereel voltrekt zich heden ochtend bij mijn ouders. Op zich heel praktisch, want mijn vader is de eindredacteur van de nieuwsbrief. Die leest ’m tegen, zegt altijd dat het weer een hele leuke nieuwsbrief is (tja, geef hem is ongelijk) en dan verstuur ik de nieuwsbrief en ga ik ontbijten.
⭐️ Vorige week gemist? Lees oude edities terug
⚡️ Vier manieren om lezers loyaler te maken waar je echt wat aan hebt