Het publiek moet in het middelpunt van de journalistiek komen te staan. In De Nieuwe Lezer leg ik uit hoe iedereen op een redactie hier aan bij kan dragen.
“Fundamentally, people will use media that help them be who they want to be, do what they want to do, and showcase a version of who they are and of what they do that they like. “
- Rasmus Kleis Nielsen
Heb je vragen, opmerkingen of aanvullingen over of op deze nieuwsbrief? Mail!
Trump was voor de journalistiek een vloek en een zegen, maar na de veelbesproken Trump Bump in abonnees en hoger kijk- en leescijfers zakken die bij grote Amerikaanse nieuwsmedia nu weer in. In een aflevering van een podcast over media bespraken Alexander Klöpping en Ernst-Jan Pfauth de mogelijke oorzaken en gevolgen van deze daling. Een van de oorzaken die genoemd werd, was dat redacties er nog steeds niet goed in slagen om te laten zien wat ze waard zijn: de waardepropositie is niet duidelijk. Waarom zou het publiek anders weglopen?
Dus, er is werk aan de winkel. Als we straks allemaal een prik hebben gehad en de pandemie écht op z’n retour is, krijgen we dan ook een ‘corona-inkakker’?
Redacties moeten daarom beter laten zien wat hun werk waard is; waarom mensen ervoor zouden moeten betalen. Daar stuiten we op een probleem, want veel redacteuren zitten daar niet echt op te wachten. Laten zien hoe goed je bent, is navelstaarderig en een kader plaatsen bij een verhaal waarin staat welke bronnen zijn geraadpleegd zijn, waar dat niet geheel noodzakelijk is, wordt betiteld als overdreven.
Hoe vaak ik al niet heb moeten aanhoren dat de journalistiek die gemaakt wordt toch voor zichzelf spreekt: dat ziet iedereen toch wel? Ik hoef het jullie niet te vertellen, maar dat zien dus helemaal niet zoveel mensen. Slechts 1 op de 10 mensen betaalt voor journalistiek in Nederland, volgens de laatste cijfers. Die waardepropositie is dus lang niet voor iedereen duidelijk.
Om redacteuren zich meer bewust te laten worden van de waarde van succesvolle journalistiek hadden ze bij The Daily Telegraph wat bedacht: wat nu als we onze redacteuren meer betalen als ze populaire artikelen maken? Dat viel niet in goede aarde. En terecht ook, want je creëert daarmee motivatie voor het maken van clickbait en onderwerpskeuze wordt dan beïnvloedt door wat de lezers willen lezen. Maar, zoals Adam Tinworth een paar weken terug schreef, gaat het om het belonen van artikelen die waarde toevoegen voor abonnees. En dat is wat anders.
Dus hoe kunnen we dat beter doen, zonder er geld tegenover te zetten? Ten eerste kun je je in je dagelijkse werkzaamheden vaker afvragen: hoe help ik mijn lezers met dit artikel? Waar draagt het aan bij? Dit kun je je afvragen voor het schrijven, maar na het schrijven kan ook. Bijvoorbeeld in hoe je de intro van je artikel formuleert of een tekstje voor een nieuwsbrief of Twitter.
Of toch een extra kadertje toevoegen met verwijzingen naar praktische informatie over het onderwerp. Alles om ervoor te zorgen dat de lezers meer hebben aan jouw artikel en zo voor hen de waarde stijgt.
Nog beter zou natuurlijk zijn als redacties beter weten wat lezers van hen verwachten, maar gelukkig zijn lezers net mensen en kun je als redacteur dit goed aanvoelen als je je even verplaatst in de vragen en behoeftes van je lezer.
🔖 Vorige edities van De Nieuwe Lezer
🤷🏼♀️ Wat ís audience engagement nou eigenlijk?
🕵🏻♀️ Welke rol speelt ‘de journalist’ in het theater des leven?