It's gonna be a bumpy ride

The Daily krijgt een host

May 03, 2020

Vragen, opmerkingen of aanvullingen? Stuur mij een mailtje op sophie.vanoostvoorn@gmail.com.

Ken je dat moment in de achtbaan net nadat je omhoog bent getakeld, op het hoogste punt zit, maar nog net voor je naar beneden giert? Je weet nog niet hoe hard je door de kurkertrekker dendert en welke bocht het spannendste is. Maar je weet wel dat het spannend wordt. Ik houd erg van achtbanen.

Ik hoorde dat dit moment ook wel top dead center genoemd wordt. Veel branches zitten nu op zo’n moment: van een afstandje denken we een idee te kunnen vormen van wat er gaat gebeuren als de eerste maatregelen worden opgeheven, maar echt weten doen we het niet. Het enige dat we weten is dat het een bumpy ride wordt.

Maar ik vind het ook wel een leuk moment. Er lijken nu twee keer zoveel nieuwe innovaties te zijn binnen de journalistiek. Als ik mijn nieuwsbrievenrondje maak, blijf ik maar artikelen aanklikken die me interessant lijken, gewoon om te lezen of voor de nieuwsbrief. De leukste ideeën die ik deze week tegenkwam, vind je hieronder.

✂️ Do it yourself: Host je nieuwsbrief

The Daily van The New York Times (de nieuwsbrief, niet de podcast) krijgt een host. David Leonhardt, nu columnist en daarvoor bedacht ie de Upshot, gaat iedere ochtend de 17 miljoen (!!!) lezers door het laatste nieuws gidsen. Joshua Benton doet een interessant stukje duiding over deze aanpassing.

Stel nu dat je het publiek van je grootste nieuwsbrief net zo aan je kunt binden als de luisteraars van een podcast. Over het algemeen zijn luisteraars van podcasts behoorlijk loyaal aan hun favoriete podcast. Ze hebben het gevoel een bijna persoonlijke band met de host te hebben en podcasts zitten vast gebeiteld in het dagelijkse ritme van de luisteraars.

Als je erin slaagt deze goede eigenschappen van een podcast over te hevelen naar een groot product als een nieuwsbrief maak je de nieuwsbrief aantrekkelijker en (ik denk) ook beter. Nieuwsbrieven zijn handvaten voor lezers: een kompas in de bulk artikelen die iedere dag worden gepubliceerd, net als kranten in zekere zin. Als je daar ook nog es een persoonlijke toon aan weet te geven, zoals in een podcast, weet de lezer nog beter wat hij kan verwachten en wordt het ook gewoon leuker.

“That context is a key ingredient in any good publisher’s promise that you aren’t just getting more information — you’re getting the right information.”

Deze quote van Benton vond ik ook interessant in het kader van wat ik vorige week schreef over de Urgency Index van Jay Rosen. Door je nieuwsbrief door een redacteur te laten hosten, focus je op het begrijpelijk maken van alles wat er gebeurt in de wereld. Ik ben heel benieuwd naar de nieuwe vorm van The Morning (zoals The Daily vanaf volgende week heet).

📌 Nice to know: Nog meer leuke dingen

Omdat deze nieuwsbrief al lang genoeg wordt, merk ik, las ik hier even een snackpauze in met leuke stukken die ik de afgelopen week tegenkwam.

Ik vroeg me af hoe het mijn favoriete columnist Jim Brady. Ik had z’n columns al een tijdje niet voorbij zien komen. Vorige maand heeft hij een column geschreven over (het gebrek aan) samenwerkingen en wat het allemaal kan opleveren.
Een fijn voorbeeldje van service journalistiek (joepie!): The Wall Street Journal start een nieuwsbrief over personal finance.
Dit vond ik ook een pareltje: verschillende media zijn begonnen met een kinderkrant om het grut op de hoogte te houden van de ontwikkelingen rond het coronavirus.

📣 Food for thought: Wáárom doen we zo moeilijk over onze eigen leescijfers?!

Ik heb toch nog even wat te zeuren. De afgelopen weken stonden in meerdere mediakaternen verhalen over de hoge bezoekcijfers van nieuwswebsites en de hoge instroom van nieuwe abonnees. Villamedia deed het onlangs nog even dunnetjes over. Ik moet altijd een beetje zuchten van het omslachtige taalgebruik van verschillende uitgeverijen over hun cijfers. Perswoordvoerder Willem-Albert Bol ontkende zelfs dat het aantal abonnees bij de kranten van de Persgroep steeg (terwijl nota bene in de Volkskrant had gestaan dat het aantal abonnees was gestegen).

Nog even daargelaten dat de woordvoerder van een uitgeverij die loopt te liegen tegen het grootste mediablaadje dat we hebben, snap ik dat hysterische gedoe over het verborgen houden van aantallen abonnees en bezoekcijfers niet.

Lezers zijn of worden onze belangrijkste bron van inkomsten, dus we moeten zeker aan hen openheid geven over de huidige groei en wat dat voor ons betekent. Kappen met dat gehannes met cijfers en gewoon vertellen hoe de vlag erbij hangt.

Daarom stel ik voor dat alle redacties een voorbeeld nemen aan The Guardian. Zij hebben een artikel gepubliceerd met al die informatie: hoeveel betalende lezers ze hebben, welke subtitels en producten extra populair waren de afgelopen tijd en welke maatregelen ze nemen om kosten in te dammen. En ik heb even gecheckt: ze leven bij The Guardian allemaal nog.

🙏🏻 Practice what you preach

Deze week begonnen we bij NRC met wat nieuws: NRC Live Thuis. NRC Live is een afdeling van twee dames: Marjon op de Woerd en Kirsten de Vries. Zij organiseren alle evenementen van NRC voor lezers. Nu het wat lastig om in zaaltjes bijeen te komen, initieerden Marjon en Kirsten een serie online bijeenkomsten. De eersten waren afgelopen week: Japke-d. Bouma sprak met lezers over thuiswerken en correspondent Nina Jurna vertelde over de huidige situatie in Brazilië.

Mijn rol in deze is het maken van het verspreidingsplan, kortweg ervoor zorgen dat de evenementen bij zoveel mogelijk mensen onder de neus komen. Een onderdeel van mijn werk waar ik eigenlijk niet zoveel over vertel, realiseerde ik me. Maar ik heb hier een tip: bedenk welke platformen je al hebt.

Het is een inkoppertje, maar het duurde even voor ik dit zelf bedacht had. Voorheen bij het maken van een verspreidingsplan keek ik vooral naar sociale media en de grote nieuwsbrieven: daar moest het project in kwestie zo goed mogelijk uit verf komen. Maar over sociale media heb je geen controle en bij groot nieuws kan het zijn dat zo’n project uit de nieuwsbrief valt.

Dus probeer ik nu ook te focussen op de platforms die iets minder onderhevig zijn aan grote veranderingen. Zoals themanieuwsbrieven. Bij NRC hebben we zo’n twintig themanieuwsbrieven. De kans dat een project niet geschikt is voor een van die nieuwsbrieven, is best klein. Dus wanneer ik zo’n project onder mijn hoede heb en weet wanneer het online verschijnt, stuur ik de nieuwsbriefmakers in kwestie een mail met de vraag of ze het mee willen nemen.

En vergeet ook de krant niet. Dat is iets omslachtiger, maar werkt wel. Het is een hele makkelijke manier om je krantenabonnees aan te spreken. Met een advertentie bijvoorbeeld of een inzet bij een stuk met een verkorte link of een linkje in de digitale krant en advertenties wijken niet voor het nieuws. Nu kun je dat niet voor ieder artikel doen, maar wel voor grote dingen als podcasts (of nieuwsbrieven met een host).

Dat was ‘m! Tot volgende week!

Share De Nieuwe Lezer