Ik ga een heel tof project doen
En ik las de kindernieuwsbrief van Politico en ben verslaafd
Het publiek moet in het middelpunt van de journalistiek komen te staan. In De Nieuwe Lezer leg ik uit hoe iedereen op een redactie hier aan bij kan dragen.
Vragen, opmerkingen of aanvullingen? Stuur mij een mailtje op sophie.vanoostvoorn@gmail.com.
“Fundamentally, people will use media that help them be who they want to be, do what they want to do, and showcase a version of who they are and of what they do that they like. “
- Rasmus Kleis Nielsen
Hoe zorgen we ervoor dat het vragen van input van lezers ingebed raakt in de manier waarop redacteuren werken? Die vraag was het begin van mijn nieuwe project bij NRC, waar ik jullie nu eindelijk over kan vertellen.
Dingen veranderen op een grote redactie als NRC voelt soms als godsonmogelijk. Probeer maar es ruim 200 man van iets te overtuigen waarvan jij denkt dat het goed voor ze is, maar waarvan ze zelf nog niet overtuigd zijn. Dus hoe krijg je dat voor elkaar?
Door de ervaring die we tot nu hebben opgedaan met het vragen van lezers om hun kennis en ervaringen (zoals halverwege in dit stuk) wist ik dat het werkte. De ene keer beter dan de andere, maar het leidde vaak tot mooie follow-ups en zelfs voorpagina-artikelen. En toch bleef het vragen van input iets dat we ad hoc deden: er moest maar net een redacteur bij een van de deelredacties of van de Lezersdesk aan denken. En bovendien werd de feedbackloop niet rond gemaakt: het stuk verscheen, maar vaak was er geen gelegenheid voor de lezers meer om te reageren.
Zo kwam ik bij de vraag hoe we deze manier van bronnen zoeken kunnen inbedden in de manier waarop redacteuren werken. Zodat het ook bij hen ingebakken zit. Om het voor mezelf een beetje behapbaar te maken, besloot ik een projectvoorstel te doen waarbij ik met een klein groepje redacteuren aan de slag zou gaan om de feedbackloop op verschillende manieren uit te gaan proberen. En dat is nu gelukt!
Nadat ik groen licht kreeg, ben ik redacteuren gaan uitnodigen voor mijn feedbackloopclubje. Met zes man sterk gaan we kijken hoe we zo goed mogelijk oproepen doen en de manier van werken zo goed mogelijk afstemmen op hun wensen. Wat we precies gaan doen, lees je bij Practice what you preach.
✂️ Do it yourself: Begin je eigen feedbackloop
Ben je freelancer of werk je op een redactie waar geen Lezersdesk-achtige club is die dit soort dingen doet dan kun je zelf een dergelijk project beginnen. Mijn rol in dit project is faciliterend, maar er is niks wat jullie niet ook zelf kunnen doen.
Vaak als ik met redacteuren spreek over de mogelijkheid om lezersoproep te doen is er altijd wel een onderwerp dat op de plank ligt omdat ze er niet genoeg bronnen voor konden vinden. Voor sommige artikelen heb je veel input nodig van lezers om trends te herkennen of om aan te tonen hoe vaak iets voorkomt. In andere gevallen zijn een paar reacties al genoeg en kun je de particuliere ervaringen van lezers gebruiken voor een artikel.
Ook is het interessant om te vragen welke vragen de lezers hebben. Bijvoorbeeld over een thema binnen je portefeuille of juist een verandering die heeft plaatsgevonden en die invloed heeft op het leven van je lezers, zoals een pas ingevoerde wet. Wat je kunt doen met een van beiden verschilt behoorlijk. Bijvoorbeeld: algemene vragen kunnen je op ideeën brengen voor een serie artikelen en praktische vragen over een nieuwe wet kunnen leiden tot een uitlegstuk.
Als je dan een stuk hebt geschreven, is het belangrijk om de feedbackloop rond te maken. Laat je lezers na publicatie reageren. Je kunt ze bijvoorbeeld weer een vraag stellen, omdat je een follow-up wil schrijven. Of laat ze feedback geven. En wees niet bang voor zure reacties, die zullen er zeker bij zitten, maar het gros van je lezers zijn aardige mensen, zoals jij en ik.
Wil je hier een keer over doorpraten? Mail me en ik zal kijken hoe ik kan helpen!
📌 Nice to know: Ik ben fan van de nieuwsbrief Politikids
Een paar weken terug bracht ik hier een artikel onder de aandacht over initiatieven van verschillende uitgevers om kinderen op de hoogte te houden van de ontwikkelingen rond het coronavirus. In de nieuwsbrief van de oprichter Revue, ging het deze week over de kindernieuwsbrieven van Politico en Zeit.
Ik vind die van Politico zo goed! Hier is de eerste nieuwsbrief te lezen. Het begint met een stukje over een witte dolfijn en een pinguïn die elkaar hebben ontmoet in een aquarium en daaronder volgt een stukje over het uitstellen van de Democratische conventie. Ik moest wel even fronzen: is dit nu wat je aan kinderen vertelt? Maar in een kolom ernaast staat uitgelegd wat een conventie is en en leesvragen om het stukje goed te begrijpen.
Ook wordt er even kort uitgelegd wat ze moeten weten over het coronavirus en wie Anthony Fauci nu eigenlijk is. Briljant, die kids zien de hele week het hoofd van de beste man op televisie maar weten misschien niet wie het is. Onderin staan recepten en een woordzoeker met allerlei journalistieke functies.
📣 Food for thought: … maar werkt het?
Het zou toch geweldig zijn als een van de grote titels in Nederland dit ook gaat doen? Zo kunnen we kinderen van jongs af aan kennis laten maken met nieuws en journalistiek en hopelijk groeien ze op tot trouwe nieuwslezers.
Maar even later dacht ik: de kinderen die Politikids lezen hebben waarschijnlijk hoogopgeleide ouders en zullen kranten zien rondslingeren en zien ook wel eens een journaal op tv.
Ik zou zo graag willen dat grote titels meer gaan samenwerken met het onderwijs en de bibliotheken. Er zijn zeker initiatieven geweest, vorig jaar nog bij NRC, maar dat blijft meestal bij eenmalige projecten. Dan bereik je natuurlijk best wat kinderen, maar het is zo belangrijk dat ze leren wat journalistiek is en dat dit niet afhangt van hun omgeving dat ik me afvraag waarom dit niet meer gebeurt.
Ja ja, we hebben het allemaal reuze druk, maar als we over vijftien jaar met een generatie twintigers zitten die niet meer weet wát journalistiek echt is, kunnen we nu wel inpakken. Misschien ben ik een beetje paniekerig, maar als je ziet hoe weinig millennials de grote kranten nu bereiken, zou ik echt niet weten hoe we dat gaan doen met komende generaties.
🙏🏻 Practice what you preach
Met de feedbackloopclub wil ik zoals gezegd gaan uitzoeken hoe we input vragen van lezers kunnen inbedden in de werkwijze van de redacteuren. Allereerst ga ik met de redacteuren individueel bespreken wat de opties zijn en welke oproepen we zouden kunnen gaan doen die informatie moeten gaan opleveren die ze kunnen verwerken in artikelen. Dan is het een kwestie van de oproepen doen.
Aan mij is de taak om de oproepen zo goed mogelijk te plaatsen: in losse oproepen op de website, in oude artikelen over het onderwerp, verspreiden via sociale media en in nieuwsbrieven. Daarnaast ga ik de gemaakte artikelen terugkoppelen aan de lezers die hebben gereageerd. Ik vind dat de Volkskrant dat heel goed doet met de Open Redactie. Lezers die zich daarvoor hebben opgegeven krijgen vragenlijsten toegestuurd, maar in iedere mail staat ook wat ze hebben gemaakt op basis van de input van hun lezers.
Ook wil ik op zoek naar een goede vorm voor een kader in de gemaakte artikelen om daar te vermelden dat de bronnen zijn verzameld via een oproep. Zo maak ik de feedbackloop weer rond en ik hoop dat lezers zo ook wennen aan de feedbackloop, waardoor ze wellicht eerder geneigd zijn om te reageren op toekomstige vragen van de redacteuren.
De resultaten van dit project ga ik natuurlijk vol trots met jullie delen in de komende edities. Stay tuned!
⭐️ Vorige edities van De Nieuwe Lezer
⚡️ Schrijf juist ook over het probleem als je de oplossing beschrijft