Hoe redacties vrijgeviger en menselijker kunnen worden
Wat redacties gemeen hebben met de eekhoorn uit Ice Age
Het publiek moet in het middelpunt van de journalistiek komen te staan. In De Nieuwe Lezer leg ik uit hoe iedereen op een redactie hier aan bij kan dragen.
“Fundamentally, people will use media that help them be who they want to be, do what they want to do, and showcase a version of who they are and of what they do that they like. “
- Rasmus Kleis Nielsen
Heb je vragen, opmerkingen of aanvullingen over of op deze nieuwsbrief? Mail!
Ik mocht vorige week weer een paar dagen met slimme mensen praten op een congres. Dit keer was ik in Bratislava voor het evenement Newsgeist, een zogenoemde unconference. Het concept kende ik nog niet, maar ik vond het erg leuk. Bij de opening op vrijdagavond konden alle aanwezigen vragen en onderwerpen op geeltjes schrijven waar ze het over wilden hebben. De organisatie maakte daar vervolgens een programma van. De sessies waren niet zoals je ze bij gewone conferenties ziet, met panels en moderatoren, maar een gesprek tussen de geïnteresseerden.
Een van de laatste sessies die ik bijwoonde, ging over de vragen: How can we make journalism more generous? How can journalists be more humans talking to other humans? Als lezers van deze nieuwsbrief snappen jullie dat ik stond te trappelen om naar deze bijeenkomst te gaan. Voor de unconference gold de Chatham House Rule, dus ik blijf vaag over wie wat zei.
De facilitator (de persoon die de bewuste vragen op het geeltje had geschreven) van de sessie vertelde dat hij het nu over deze vragen wilde hebben, omdat hij het idee had dat het kón. Na jaren rommelen met een verdienmodel zijn de meeste titels nu financieel behoorlijk gezond, dus we hebben nu de ruimte om goed naar ons publiek te kijken, ze te benaderen als mensen en niet alleen als bron van inkomen te zien.
Er zaten bij deze bijeenkomst een paar erg verstandige mensen en een van hen stelde een wedervraag om te helpen de eerste vraag te beantwoorden: wat vind je dat zwaarder weegt: de missie van je redactie of je verdienmodel? Welke belangen wegen zwaarder: de korte termijn (geld verdienen) of de lange termijn (een duurzame relatie met je publiek opbouwen)?
In een presentatie tijdens de opening van Newsgeist vergeleek een van de aanwezigen redacties met Scrat, de eekhoorn uit Ice Age films. Dit figuurtje zien we in alle films steeds terugkomen en hij is constant als een bezetene bezig om eikeltjes te verzamelen. En dat lukt steeds nét niet. Hij doet er alles aan, gaat met regelmaat bijna dood, rent er als een kip zonder kop achteraan en de hele tijd wil je eigenlijk naar het scherm roepen: doe es rustig! Denk na over wat je doet!
Op redacties zijn we heel goed in de korte termijn, het is ons brood. Maar zoals ik in mijn vorige nieuwsbrief schreef: het nieuws is slecht nieuws voor het nieuws. Dus, wat moeten we doen om uit de eikeltjesrace te stappen? En voor de lange termijn een duurzame relatie met ons publiek op te bouwen?
Ik woonde ook een aantal sessies bij over nieuwsvermijding in de hoop daar nieuwe ideeën over op te doen en daar ging het opvallend vaak over die relatie met je publiek. Over het belang van antwoorden op vragen als wie ben je als redactie, welke impact wil je dat je journalistiek maakt, waarom is jouw abonnement het betalen waard? Zo had ik er nog niet over nagedacht, maar het is natuurlijk vrij logisch. Als je een duurzame relatie wil opbouwen met je publiek moet je een plan hebben en op een menselijke manier over communiceren, zowel je missie als je verslaggeving (en niet: hoi, wij zijn een nieuwsredactie. Betaal voor ons anders gaan we failliet, groetjes! En dan weer gauw de deur van de ivoren toren achter ons dicht trekken).
Dit sluit ook weer goed aan op wat het jonge nieuwspubliek verwacht van redacties leerde ik bij een sessie over TikTok: authenticiteit, geen anonieme berichtgeving, een ervaring, persoonlijke benadering, vertel hoe je omgaat met bronnen, waarom je dit hebt onderzocht.
Dus, ik denk dat het tijd is om vrijgeviger en menselijker te worden ten op zichtte van ons publiek en dat is dus helemaal niet zo lastig als het lijkt. We gaan er het nieuwsvermijdingsprobleem niet gelijk mee oplossen, maar het is een goede eerste stap. Omarm je publieke functie als redactie, laat die betaalmuur af en toe eens zakken, wees een titel die mensen als mensen behandelt. Met het verdienmodel is het wel even goed, maar met de journalistiek als vierde macht niet.
Vorige edities van De Nieuwe Lezer
👉🏻 Het nieuws is slecht nieuws voor het nieuws
👉🏻 Ik downloadde TikTok en kreeg last van algoritme angst
👉🏻 Adjunct-hoofdredacteur NU.nl over hoofdredactieblog: 'Ik had veel shit verwacht'