Een wens voor het nieuwe jaar
De bundel is dood. Lang leve de bundel!
Het publiek moet in het middelpunt van de journalistiek komen te staan. In De Nieuwe Lezer leg ik uit hoe iedereen op een redactie hier aan bij kan dragen.
“Fundamentally, people will use media that help them be who they want to be, do what they want to do, and showcase a version of who they are and of what they do that they like. “
- Rasmus Kleis Nielsen
Heb je vragen, opmerkingen of aanvullingen over of op deze nieuwsbrief? Mail!
Ik heb de laatste weken zoveel voorspellingen gelezen dat ik ook even m’n voorspellings-ei kwijt moet. Nou ja, ik vind voorspellingen doen altijd een beetje tricky. Het is eerder een wens.
Ik kan me zo voorstellen dat het komend jaar op verschillende redactieburelen hard wordt gewerkt aan ‘de nieuwe bundel’. Lezers zijn hier natuurlijk allang klaar voor, maar nu papier steeds duurder wordt, is het voor uitgeverijen minder aantrekkelijk om dagelijks papieren bundels te blijven maken. Voor krantenredacties dient de volgende vraag zich aan: blijft de digitale vorm van de papieren krant bestaan of gaan we daar wat nieuws voor verzinnen?
Ik lees momenteel het leerzame boek ‘Smart Brevity’, dat gaat over de Axios manier van schrijven (korte teksten met veel bullets en tussenkopjes). De oprichters van Axios hebben de Smart Brevity methode bedacht en verkopen die nu ook aan bedrijven. Kortom, ze hebben er veel baat bij dat hun methode gebruikt wordt, maar er zitten interessante inzichten in het boek. Zoals deze:
“Start by accepting that most people will scan or skip most of what you communicate - and then make every word and sentence count.”
Ondanks dat alles online steeds korter en bondiger wordt, houden veel redacties vast aan lange vormen, die je in papieren termen ‘spreads’ zou noemen. Maar misschien wordt het tijd om te erkennen dat vormen waar op redacties grote waarde aan gehecht wordt, zoals lange stukken, niet per se voor de lezers de meeste waarde hebben.
Een tijd terug mopperde ik hierover en de dwingende papieren structuren tegen een collega, maar deze collega wees mij erop dat diezelfde structuur journalistiek ook veel heeft gebracht. De vorm van de papieren krant heeft ook jarenlang gezorgd voor vernieuwingen van de inhoud.
Dat brengt mij bij deze mooie voorspelling van Al Lucca, head design bij het nieuwe journalistieke platform Semafor. In het artikel verwijst hij naar de unieke vormgeving en unieke waarde van papieren kranten: de dichtheid van inhoud, het grid van kolommen, de persoonlijkheid die erin terugkwam en de focus die het bracht. Dus, vraagt Lucca zich af, hoe kunnen we hiervan leren?
In short, how can digital pay respect to a centuries-old industry that shapes culture, influences governments, and documents history?
Nu is het wereldwijde web een veel minder dwingende vorm om op te publiceren dan papier en is er heel veel vrijheid om zelf te kiezen in welke vorm journalistiek gegoten wordt. Maar je hebt ook te maken met een rete-kritisch publiek, dat gewend is aan super gebruiksvriendelijke online producten en wiens aandacht constant wordt afgeleid door 327 andere dingen. Redacties kunnen kortom publiceren hoe ze willen, maar het wordt steeds lastiger om de aandacht van de lezers vast te houden met de gewone, journalistieke vormen.
Mijn wens is dat er op redacties een poging gedaan gaat worden om het journalistieke product helemaal opnieuw uit te vinden. Niet stoppen bij een nieuwe manier om artikelen bij elkaar te stoppen, maar terug gaan naar de kern van wat waarde heeft voor het publiek en hier samen met mensen van buiten de journalistiek over nadenken. Neem de goede ideeën van de papieren vorm mee, maar laat ze niet bepalend zijn voor hoe de toekomst van de journalistiek eruit ziet.
Zoals ik een van de Nieman Predictions las: ‘The bundle is dead. Long live the bundle.’
Vorige edities van De Nieuwe Lezer
👉🏻 Rigoureus committeren aan de journalistieke missie