Bijpraten over C.Tru (mét vacatures!)
En over mijn avonturen in Oxford
Het publiek moet in het middelpunt van de journalistiek komen te staan. In De Nieuwe Lezer leg ik uit hoe iedereen op een redactie hier aan bij kan dragen.
“Fundamentally, people will use media that help them be who they want to be, do what they want to do, and showcase a version of who they are and of what they do that they like. “
- Rasmus Kleis Nielsen
Heb je vragen, opmerkingen of aanvullingen over of op deze nieuwsbrief? Mail!
Hallo! Welkom in de allereerste nieuwsbrief van 2024. Het belooft een spannend jaar te gaan worden met hopelijk een hoop toffe ontwikkelingen bij C.Tru waar ik jullie over kan vertellen.
Ik was er onaangekondigd even tussenuit omdat ik verhuisd ben! Dacht dat ik tussendoor er nog wel een nieuwsbrief uit kon persen met leuke voorspellingen, maar dat ging helaas niet door. Dus, vandaag een wat langere nieuwsbrief waarin in ik jullie bijpraat over allerlei leuke dingen: over waar we bij C.Tru allemaal mee bezig zijn geweest en wat ik leerde bij het News Innovation Forum van het Reuters Institute for the Study of Journalism in Oxford. Na deze brief ben ik twee weken op vakantie, dus de volgende verschijnt in februari.
WERK!
Allereerst wil ik jullie aandacht voor drie vacatures bij C.Tru! Christopher en ik zoeken drie mensen om het team uit te breiden. Ben je of ken je iemand die geschikt is voor deze functie? Of heb je een goeie tip voor iemand die geschikt zou zijn? Stuur mij een mailtje!
Redactiechef - we zoeken een journalistieke innovator samen met mij de strategie van ons nog op te richten journalistieke merk wil gaan vormgeven en uitvoeren en onze nieuwe redactie samenstellen en aansturen.
Lead revenue generation - wij geloven dat journalistiek voor iedereen toegankelijk moet zijn en wij zoeken iemand die een duurzame omzetstroom wil creëeren die past bij onze jonge doelgroep.
UX/UI designer - ons nieuwe product moet er natuurlijk geweldig uit zien en ontzettend prettig in gebruik zijn, dus we zoeken naar een designer die de behoeftes van jongeren weet om te zetten in een journalistiek product.
Social natives
Nog even voor wie later ingeschakeld is: in oktober ben ik begonnen bij dit nieuwe project van Mediahuis met de opdracht uit te vinden hoe we Gen Z kunnen bereiken met kwaliteitsjournalistiek en hoe we daar een passend verdienmodel bij kunnen verzinnen. Om een beeld te krijgen van deze generatie waren de eerste weken gevuld met heel veel research doen naar deze groep, hun informatie ecosysteem en hun nieuwsbehoeftes.
Toen ik al die rapporten over Gen Z zat door te spitten, begon er wat te knagen: toen de millennials de jongerendoelgroep was, heb ik ook een hoop van deze rapporten gelezen. Vaak kon ik me er als millennial slecht in vinden: achter onderzoeksresultaten werd van alles gezocht dat er helemaal niet te vinden was. Daarom zijn we ons bij C.Tru gaan richten op wat onze doelgroep over het algemeen gemeen heeft: het informatie ecosysteem van sociale platforms waar ze informatie vandaan halen én sociale contacten onderhouden.
Wij hebben het nu ‘social natives’, in plaats van Gen Z. Deze term werd in het Digital News Report gemunt en verwijst naar de manier waarop het internet eruit zag toen deze groep hun intrede deed op het internet: gedomineerd door sociale netwerken. Dat is nog steeds een gigantisch grote groep, maar je moet ergens beginnen natuurlijk.
Om vervolgens richting te geven aan het proces richting een journalistiek product gebruiken we de design thinking methode. Dat gaf veel houvast in het proces en zo kwamen we uiteindelijk uit bij het business model canvas, op basis waarvan we nu onze plannen finetunen. Wat ongelofelijk hielp hierbij was dat ik een bootcamp design thinking bijwoonde van het Stimuleringsfonds voor de Journalistiek. Hier lees je daar mee over en als je design thinking echt in de vingers wil krijgen, raad ik je sterk aan om mee te doen!
De komende maanden staan in het teken van ons team uitbreiden en onze ideeën over journalistiek en jongeren testen op de doelgroep. Dat willen we gaan doen met focusgroepen, dus we zijn opzoek naar organisaties die met jongeren werken en waar we een paar uur langs mogen komen om met jongeren te praten over nieuws en journalistiek. Zo willen we dit jaar een stevige journalistieke strategie neerzetten, om daar een verdienmodel op te bouwen.
Wat ik leerde in Oxford
Dan nog even terug naar vorige week: ik maakte een heel leuk uitstapje naar Oxford: ik was uitgenodigd voor het News Innovation Forum van het Reuters Institute. Een vrij kleinschalig evenement met mensen van redacties uit Europa en de VS waar de innovatietrends en de plannen voor het komend jaar besproken werden.
Een van de belangrijkste onderwerpen was (natuurlijk) artificiële intelligentie: het was op de eerste dag het belangrijkste onderwerp en kwam terug in veel gesprekken over andere thema’s als nieuwsmijding, de dalende trends in verwijzingen van sociale platforms naar journalistieke websites, personalisatie en zo meer. Ik leerde erg veel van het denken van collega’s over de invloed van AI op de journalistiek en de manier waarop ze AI-tools gebruiken op redacties. Voor mij blijft het onderwerp soms toch nog erg abstract en dat maakt het lastig om de mogelijkheden van AI mee te nemen in de plannen voor C.Tru.
Om het een beetje kort te houden wil ik twee vragen met jullie delen die bij mij zijn blijven hangen na het evenement.
De eerste is: hoe kunnen we de waardepropositie van journalistieke producten verbeteren om ze klaar te maken voor een informatie ecosysteem dat sterk beïnvloed of zelfs gestuurd wordt door AI-modellen, zoals large language models? Sommige aanwezigen vonden dat we terug naar de basis moesten gaan en ons vooral moeten richten op de journalistiek taak en niet veel inlaten met AI. Geen gekke gedachte maar, zo brachten anderen er tegenin, als je kijkt naar welke producten mensen nu gebruiken online zijn over het algemeen geen nieuwsproducten. Als we de mogelijkheden van AI links laten liggen, zal iemand anders misschien de handschoen oppakken en een geweldig product maken met AI en nieuws.
Ook bespraken de effecten van personalisatie via AI op ‘the first draft of history’. In een van de presentaties (Chatham House Rule gold, dus ik houd het algemeen) ging het over de lange termijn effecten van gepersonaliseerd nieuws. Wanneer iedereen z’n eigen nieuws kan samenstellen op basis van voorkeuren, wat gebeurt er dan met de archieven van nieuws? Ofwel: als iedereen een andere ervaring heeft met wat er gebeurd is, wat gebeurt er dan? Een andere aanwezige merkte op dat het hebben van een gedeelde werkelijkheid wat betreft grote nieuwsgebeurtenissen eigenlijk pas iets is sinds de laatste paar decennia. Daarvoor zorgde taalbarrières en fysieke afstand ervoor dat er zeker geen gedeeld idee was over iets dat was gebeurd. Dus, wordt het daadwerkelijk zoveel anders?
Wat ik meenam uit deze gesprekken is dat we AI natuurlijk wel moeten gaan gebruiken maar dan om beter te kunnen doen waar we al goed in zijn. Niet om meer te kunnen doen, maar om het beter te kunnen doen. Geen baanbrekend inzicht wellicht maar het is verleidelijk om nieuwe technologie te gaan gebruiken om meer te maken, maar hebben we echt meer informatie nodig? Ik denk het niet. Enerzijds denk ik dat de toekomst van journalistiek persoonlijker zal zijn: van mens tot mens maar ook gepersonaliseerd via AI-modellen. Anderzijds betekent dat een uitvergroting van wat we nu al zien: mensen die een heel ander beeld hebben van de werkelijkheid.
Dat was het voor nu, en als cadeautje voor dat je het einde van deze lange nieuwsbrief gehaald hebt wat foto’s van het prachtige Oxford (spot de Harry Potter trap!):
