Het publiek moet in het middelpunt van de journalistiek komen te staan. In De Nieuwe Lezer leg ik uit hoe iedereen op een redactie hier aan bij kan dragen.
“Fundamentally, people will use media that help them be who they want to be, do what they want to do, and showcase a version of who they are and of what they do that they like. “
- Rasmus Kleis Nielsen
Heb je vragen, opmerkingen of aanvullingen over of op deze nieuwsbrief? Mail!
Twee maanden geleden schreef ik dat ik een beetje vast zat. Ik kwam er niet uit of het de taak is van redacties om de kennis van het publiek over journalistiek te verbeteren of dat het een druppel op de gloeiende plaat is en redacties zich gewoon moeten richten op het betalende publiek en de rest links moeten laten liggen.
Douwe Schaaf was een van de lezers die mij te hulp schoot in mijn benarde situatie. Hij wees mij op de theorie van Kovach en Rosentiel (bekend van The Elements of Journalism). Zij pleiten ervoor dat burgers in het middelpunt van de journalistiek staan en journalisten in eerste instantie loyaal moeten zijn aan de burgers:
“They must strive to put the public interest – and the truth – above their own self-interest or assumptions.”
Als je deze theorie volgt en de burgers (niet de lezers, luisteraars of kijkers) in het centrum van de journalistiek plaatst, is het antwoord op de vraag waar ik vastliep heel simpel: ja, het is de taak van redacties om de kennis van het publiek over journalistiek te verbeteren.
Bovendien kun je dit zendelingenwerk ook zien als een soort marketing die past bij de huidige verdienmodellen van grote titels. NRC-collega Koen Smeets schreef dat een goed verhaal over de manier waarop onze publicaties tot stand komen de beeldvorming over betrouwbaarheid verhoogt.
En nu blijkt transparantie en betrokkenheid creëren ook van belang voor de mensen die verder af staan van de journalistiek. Als onderdeel van het project van het Reuters Institute for the Study for Journalism om een omvattend beeld van het vertrouwen van mensen in nieuws te creëren, onderzochten ze de houding van mensen tegenover het nieuws en hoe dat correspondeert met hoe betrouwbaar ze het vinden.
Uit het onderzoek bleek dat mensen met het minste vertrouwen in journalistiek niet de schreeuwende types op Twitter en Telegram zijn. De mensen met het laagste vertrouwen in journalistiek hebben juist een onverschillige houding tegenover journalistiek en journalistieke praktijken. Hoe betrouwbaarder mensen het nieuws vinden, hoe meer waarde ze hechten aan transparantie over het journalistieke proces.
“Gaps in trust in news align with deficits in social and interpersonal trust as well as dissatisfaction with democracy. We find a strong correlation between levels of trust in news, the degree to which people are bonded to other individuals and specific groups in society, and how satisfied people are about the way democracy is working.”
Als je erover nadenkt, is het ook niet zo vreemd. Ik heb weinig interesse in gaming, dus hoe het gemaakt wordt, vind ik niet zo belangrijk. Maar met de theorie van Kovach en Rosentiel in het achterhoofd zouden redacties in het kader van hun loyaliteit aan de burgers op z’n minst een poging moeten doen om ook de burgers die op afstand staan toch te betrekken bij de journalistiek. En misschien is deze onverschillige groep wel de groep waarvoor we het grootste verschil kunnen maken.
De burgers die nu betalen voor journalistiek zijn al betrokken en weten immers al dat ze bij kwaliteitsmedia terechtkunnen voor betrouwbare informatie. Ik zou het tof vinden als we juist die andere groep burgers zouden kunnen bereiken en bedenken wat we voor hen zouden kunnen doen.
🔖 Vorige edities van De Nieuwe Lezer
✉️ Per ongeluk schreef ik een nieuwsbrief over een heel ander onderwerp